PAS OP VOOR YENTL

Yentl is pas verhuisd als ik kom kennismaken. Kijkt nog een beetje schuchter de spreekwoordelijke kat uit de boom. Wel laat ze zich tot spelen verleiden en is dan één brok energie. Omdat we nog aan elkaar moeten wennen loopt ze halverwege weg en kruipt in een doos. Ik lig op mijn buik voor de open voorkant en leg mijn hand voor de doos op de grond. Dat lijkt te mogen. Voorzichtig schuif ik mijn hand naar haar zijkant waar ook haar staart ligt. Terwijl ze naar mijn hand blijft kijken ligt haar staart stil. Dan maak ik aanstalten om haar staartpuntje aan te raken … PETS, daar heb ik een tik te pakken. Haar nageltje prikte in mijn huid, maar omdat ik niet terugtrok heb ik geen kras. Het was ook maar 1 enkele pets waarna ze zich wat smaller maakte in de doos om ietsje afstand te maken. Duidelijk dat ze hier nog niet aan toe is.

Niet lang daarna ben ik een paar dagen de enige mens die ze ziet. Bij binnenkomst kwam ze van de bank af rekte zich uit tegen de krabpaal en vervolgde met een uitgebreide gaap. Zo van ‘Hallo ik ben uitgeslapen en nu verveel ik me!’ Speeltjes genoeg, we beginnen met de hengel. Van driekleurtjes wordt gezegd dat ze een wat feller karakter hebben, voor Yentl gaat dat zeker op. Een onschuldig zacht balletje krijgt de volle set nagels op zich af. Als een bezetene bijt ze er in en als ze even los laat trek ik het speeltje aan ’t stokje in de lucht. Direct is ze met alle voetjes van de vloer. Met een plof komt ze mét speeltje weer neer en trekt het om de tafelpoot. Met allebei haar voorpoten om die tafelpoot kijkt ze er links en rechts omheen wat er tussen haar poten gebeurd. Terwijl zij even alleen speelt vul ik haar bordje, ververs het drinkwater en schep de kattenbak uit.

Wat minder heftig lijkt ze het speeltje nu meer te aaien. Geeft zichzelf een lik over haar poot en vertrekt naar de krabpaal voor een uitgebreide krabbelsessie. Daarna loopt ze naar haar bordje, eet hooguit één brokje en gaat op een afstandje naar mij zitten kijken. Ik klop op mijn schoot, maar naast me op de bank bevalt haar beter.

Ze zit naast me op de bankleuning te knorren. Vouwt relaxed haar voorpootjes en ik mag niet alleen kopje en rug aaien, maar ook met de andere hand haar kinnetje kriebelen. Ze stapt over mijn schoot naar de andere kant en rolt zich al knorrend op haar zij. Volgens mij zijn we voorzichtig vriendjes aan het worden. Al durf ik bij deze felle dame nog even geen bellyrub te geven.

Leuk om te merken dat deze ex-asielpoes haar nieuwe thuis al begint te waarderen.