OPLADEN ALS EEN ZONNEPANEEL

Wanneer ik ’s morgens de tuin in loop zijn de gordijnen nog dicht. Op de vensterbank zit Pasja te kijken hoe ik m’n fiets wegzet. Zodra ik naar de voordeur loop spring zij van de vensterbank af en bij binnenkomst ligt ze languit op het bovenste plankje van de klimpaal. Een tevreden prrrrt klinkt vanaf die plek. En nog eens prrrt als ik eerst haar mauwende stiefzus aai. Dan loop ik naar haar en biedt ze me haar buik aan. Of ik die maar even wil gaan aaien, maar natuurlijk wil ik dat. De komende paar minuten puf, schud en veeg ik regelmatig dwarrelende haren uit mijn gezicht. Ze is in de rui en dat neem ik voor lief nu zij zo gezellig purt, knort en flehmt. Dan weer staat ze tegen me aan te koppen en het volgende moment stort ze zich languit op het plankje en kronkelt ze door mijn handen. Wanneer ik me met het eten bezig ga houden komt zij overeind om driftig alles schoon te wassen waar ik mijn ‘luchtje’ op haar heb achtergelaten. Ze is precies klaar met wassen wanneer ik de bordjes neerzet.

Na het eten moet haar smoeltje weer schoon en verdwijnt ze net als de anderen door het luikje voor een frisse neus in de afgeschermde tuin. Genoeg plekjes om lekker in het zonnetje te gaan opladen en de boel ook binnen in de gaten te houden. Ze komt weer binnen en ik neem plaats op de bank. Dan klop ik naast me en noem haar naam. Naast me is niet goed genoeg en ze vleit zich op mijn schoot. Waar anderen wel vaker met hun ongezellige kant (de billen) naar mij toe liggen doet zij dat andersom. Met beide voorpootjes tegen mijn buik kijkt ze me strak aan. Zodra ik haar wang aai gaan haar oogjes dicht en de knormotor aan. Een jaloers geworden stiefbroer loopt nu over de rugleuning achter mij langs.

Pasja is niet zo moeilijk. Zolang er aandacht is krijgt ze die graag, De ene hand aait haar en de andere aait Tommy. Lekkerrrrr purrrr! Het is zonnig vriesweer en zo’n aaisessie maakt ons beide statisch. Nu ik m’n aaitjes verdeel kan ik niet met één hand contact houden en ontladen we telkens met een schokje op elkaar. Op haar vacht vindt ze dat geen probleem, maar nu duwde ze haar gezichtje naar mijn vrije hand en kreeg ze die prikkel op haar natte neus. Meteen is het genoeg en vertrekt ze van mijn schoot. Maar niks bozigs hoor, in de vensterbank zit ze gelijk weer te genieten in het zonnetje.

Wat zijn katten toch een mooi voorbeeld van hoe zonne-energie moet werken. Binnenshuis heerlijk warm relaxen daar waar de zon is om op andere momenten vol energie naar een hengel te graaien of een nepmuis er van langs te geven.