Selecteer een pagina

Koning PingPong

F O T O W E D S T R I J D

WIE WORDT DE NIEUWE KONING(IN) PINGPONG?

Hoe doe je mee?

 

Plaats een foto van je kat(ten) mét pingpong-balletje. Dit kan op 1 van de volgende manieren:

Deel of tweet het originele wedstrijdbericht op je social media.
Like de pagina van Kattenoppasnu op fb en/of volg WoerdenseKattenoppas op instagram

Tag gerust mensen om ook mee te doen.
Een maximum van 3 foto’s van dezelfde kat(ten), een collage telt als 1 foto.
Alleen eigen foto’s zijn toegestaan.
Ingezonden foto’s blijven eigendom van de poster.
Uiterste inzenddatum: zaterdag 5 januari 2019

 

W I N

EEN DAGJE

GRATIS KATTENOPPAS

Iedereen mag insturen, maar winnen kan alleen als je in Woerden, Harmelen, Linschoten, Montfoort of Kamerik woont.

Coco gelooft ’t niet meer

EINDELIJK BINNEN

CocoMijn eerste bezoekje aan Coco (& Sammy) ging wat moeizaam. Nadat ik soepel de deur van het nachtslot kon draaien kreeg ik ‘m alsnog niet open. De gevel stond in de volle zon en wellicht was de boel een beetje uitgezet. Trekken aan de deur of een beetje tillen, niets werkte en behalve het nachtslot wel of niet kreeg ik nu ook de sleutel er niet meer uit. Toen de zoon van de buurvrouw met boodschappen passeerde vroeg ik hem maar of ie mij kon helpen. Hij kreeg er net zo min beweging in en vroeg voor de zekerheid of ik wel bij het juiste huisnummer stond. Tja, het adres was juist. Gelukkig kreeg hij de sleutel er wel weer uit. Straks nog maar eens proberen als het zonnetje niet meer op de gevel staat. Ondertussen de poezenbaasjes appen of zij nog tips hebben.

Wat later sta ik gewapend met kruipolie opnieuw voor de deur. Even spuiten in het slot en voor de zekerheid ook gelijk maar aan beide zijden van de sleutel. Wauw … wat een wondermiddel … ik ben binnen. De poezen, die hadden dat gemorrel aan de deur al wel gehad. Kwamen niet mij checken maar keken eens rustig toe of ik nu echt binnen kwam.

Behalve bij de kennismaking kenden ze mij nog niet. Coco zat bij de tuindeur en kwam onder het bijzettafeltje door langzaam naar mij toe. Ik noemde haar Sammy (tot het baasje mij nav een foto liet weten dat dit Coco was). Oeps! Haar maakte het weinig uit, ze luistert naar beide namen.

Ze komt graag op ooghoogte, zodra ik mijn bril op tafel leg staat ze al naast mijn hand. Tuurlijk volgt er dan een kroel. Ze wandelt al koppend tegen mijn buik, alsmaar onder mijn handen door. Dan doe ik de borstel-handschoen aan die op tafel ligt. Over haar rug vindt ze heerlijk maar als ik ook haar buik daarmee wil aaien hapt ze naar de rubberen nopjes. Ik doe ‘m uit en leg ‘m op tafel. Ze zet er een poot op en veegt haar wangen langs de nopjes. De nopjes veren terug en maken een beetje geluid, nu hapt ze er in en al snel is de handschoen haar prooi.

Nu zij daarmee zoet is kan ik die knorrende poes aan mijn voeten wat aandacht gaan geven. In een volgende blog daarover meer.

Is Moppie een verwend prinsesje?

MOPPIE HET PRINSESJE

MoppieVandaag is Moppie in de hoofdrol. De kleinste en schuchterste van het stel. Mijn bezoekje is rond etenstijd en alleen daarom al wordt ik altijd gelijk begroet. Zij komt steevast van boven. Heeft dan lekker geslapen op het bed, en zit op de tweede traptrede te wachten. Vandaag had ik een tas bij me en dat is voor alle katten altijd reuze interessant. De tas staat op een stoel naast de tafel dus vanaf de tafel kan ze mooi checken wat er in zit, hoe die ruikt en of ze zin heeft om er in te kruipen.

De anderen draaien om mij heen nu er een blikje voer verdeeld wordt, maar zij krijgt haar bordje zachtvoer altijd op tafel dus kan ze gerust die tas nog verder verkennen. Één pootje staat er al in en haar koppie ook al voor de helft. Als laatste zet ik nu d’r bordje achter haar op tafel. Gelijk kan die tas wel wachten, want als kleinste moet je wel zorgen dat je het als eerste op hebt. Stel je voor dat een ander bij je mee komt eten. Dat kan natuurlijk niet, zeker nu sinds een poosje er een afval-beleid wordt gevoerd. Ze kent die schrokop van een Cora maar al te goed en vertrouwd er nooit op dat zij achter die andere deur blijft tot ieder z’n bordje leeg heeft. Snel dooreten dus en je vooral niet laten afleiden.

MoppieHet bordje is inmiddels schoongelikt en eventuele restjes van het smoeltje worden grondig gepoetst. Dan denkt ze weer aan de tas en floep … ze zit er al in. Beetje wiebelig op de spulletjes, lang zo leuk niet als gedacht dus hop er weer uit. Maar het ruikt wel lekker en opnieuw tast ze er met haar koppie schuin met een voorpootje in, op zoek naar … ja, naar wat eigenlijk?

Ik geef haar een aai, miiiieuw, dat mag blijkbaar niet. Sorry hoor! Ze vlucht naar buiten. Hoewel ze anders steeds wil dat ik de achterdeur voor haar open, was ze nu in volle vaart  het luikje uitgerend. Ah, we hebben hier te maken met prinsesje Moppie. Het moet op haar manier en op haar moment. Zowel naar mij als naar de anderen laat ze horen wanneer het haar niet zint en is dan steeds snel een stukje verderop. Nu was dat naar buiten, maar eerder was dat al eens naar boven. Ik speelde met haar tussen de traptreden toen ze halverwege zat. Een ander dacht leuk, ik doe even mee en ook toen miiieuw en ze was weg. Dat was voor de ander een uitnodiging voor samen spelen, dus ook naar boven. Nogmaals zo’n ontevreden miiieuw en ze sjeesde langs mij naar de vensterbank. Op zijn dooie gemakje komt Tommie nu naar beneden … deed ik wat fout dan, zegt zijn gezicht.

Wanneer ik daar op de vensterbank Moppie’s koppie kroel is daar toch geknor. Aandacht is wel fijn, maar haar aaien mag ik (nog) niet. Hoezo prinsessengedrag?

Opladen in de zon

OPLADEN ALS EEN ZONNEPANEEL

Wanneer ik ’s morgens de tuin in loop zijn de gordijnen nog dicht. Op de vensterbank zit Pasja te kijken hoe ik m’n fiets wegzet. Zodra ik naar de voordeur loop spring zij van de vensterbank af en bij binnenkomst ligt ze languit op het bovenste plankje van de klimpaal. Een tevreden prrrrt klinkt vanaf die plek. En nog eens prrrt als ik eerst haar mauwende stiefzus aai. Dan loop ik naar haar en biedt ze me haar buik aan. Of ik die maar even wil gaan aaien, maar natuurlijk wil ik dat. De komende paar minuten puf, schud en veeg ik regelmatig dwarrelende haren uit mijn gezicht. Ze is in de rui en dat neem ik voor lief nu zij zo gezellig purt, knort en flehmt. Dan weer staat ze tegen me aan te koppen en het volgende moment stort ze zich languit op het plankje en kronkelt ze door mijn handen. Wanneer ik me met het eten bezig ga houden komt zij overeind om driftig alles schoon te wassen waar ik mijn ‘luchtje’ op haar heb achtergelaten. Ze is precies klaar met wassen wanneer ik de bordjes neerzet.

Na het eten moet haar smoeltje weer schoon en verdwijnt ze net als de anderen door het luikje voor een frisse neus in de afgeschermde tuin. Genoeg plekjes om lekker in het zonnetje te gaan opladen en de boel ook binnen in de gaten te houden. Ze komt weer binnen en ik neem plaats op de bank. Dan klop ik naast me en noem haar naam. Naast me is niet goed genoeg en ze vleit zich op mijn schoot. Waar anderen wel vaker met hun ongezellige kant (de billen) naar mij toe liggen doet zij dat andersom. Met beide voorpootjes tegen mijn buik kijkt ze me strak aan. Zodra ik haar wang aai gaan haar oogjes dicht en de knormotor aan. Een jaloers geworden stiefbroer loopt nu over de rugleuning achter mij langs.

Pasja is niet zo moeilijk. Zolang er aandacht is krijgt ze die graag, De ene hand aait haar en de andere aait Tommy. Lekkerrrrr purrrr! Het is zonnig vriesweer en zo’n aaisessie maakt ons beide statisch. Nu ik m’n aaitjes verdeel kan ik niet met één hand contact houden en ontladen we telkens met een schokje op elkaar. Op haar vacht vindt ze dat geen probleem, maar nu duwde ze haar gezichtje naar mijn vrije hand en kreeg ze die prikkel op haar natte neus. Meteen is het genoeg en vertrekt ze van mijn schoot. Maar niks bozigs hoor, in de vensterbank zit ze gelijk weer te genieten in het zonnetje.

Wat zijn katten toch een mooi voorbeeld van hoe zonne-energie moet werken. Binnenshuis heerlijk warm relaxen daar waar de zon is om op andere momenten vol energie naar een hengel te graaien of een nepmuis er van langs te geven.

Cora houdt van een babbel

BABBEL JE MEE?

Mauw hoor ik gedempt achter de kamerdeur terwijl ik mijn jas ophang. En nog eens mauw als ze me voor het ruitje ziet. Dan stap ik de kamer binnen en volgt er nog meer gebabbel, terwijl ze me indringend aankijkt. Ze krijgt een aai en doormauwend loopt ze samen met me de keuken in. Al snel komen ook stiefbroer en de stiefzusjes erbij. Hun favoriete zachtvoer, brokjes in saus, staat op het menu. En net als altijd is zij de eerste die krijgt. Omdat ze liefst alle bordjes claimt krijgt zij haar portie in het halletje. Ze loopt me keurig al mauwend voor en snel sluit ik de deur als ze begint met eten. Wanneer de anderen ook hebben, hoor ik haar al weer mauwen. Nee, ze heeft het nog niet op, maar is het er niet mee eens dat ze alleen bij haar eigen bordje kan. Ze zal toch echt moeten wachten tot iedereen klaar is met eten.

Zodra iedereen het op heeft open ik de deur en op een drafje schuimt zij de andere bordjes af. Ieder achtergebleven kruimeltje of drupje saus stofzuigert ze naar binnen. En als er dan echt niets meer over is dan is daar weer die mauw. De rest zit in het zonnetje hun smoeltje te wassen, maar zij verwacht wat van mij. Mauw, mauwmauw, ik praat tegen haar terug en er ontstaat een heel gesprek. Ze heeft babbels voor tien. Dan gooit ze zich voor de trap op haar zij en rolt nog steeds mauwend eens over haar rug. Met alle pootjes in de lucht kronkelt ze over de vloer. Nee, je buik kom ik nu niet aan, jij kijkt veels te fel. In plaats daarvan rol ik een pingpongballetje naar haar toe. Ze mept het terug en zo gaat het balletje een paar keer heen en weer. Dan gooi ik het speelgoedmuisje, die graait ze met haar voorpoten zo uit de lucht.

Met het muisje in haar bek stapt ze onderwijl mauwend er mee op de bank. Je zou bijna denken dat het een echte muis is en hij probeert te ontsnappen, want ’t vliegt alle kanten op. Zodra het spel wat rustiger is kom ik naast haar op de bank zitten. Ze krijgt een aai en beantwoord die met geknor en natuurlijk een babbel. De muis is vergeten … kroeltijd … lekker met twee handen geaaid worden.

Zodra ze zich een beetje tevreden oprolt komt één van de anderen op schoot. Met gemauw maakt ze duidelijk dat er toch echt minimaal één hand voor haar is. Dat kan prima en nu liggen er twee genietend te knorren.

Een half uurtje later trek ik mijn jas weer aan en zodra ik buiten ben zit zij op de bankleuning naar me te mauwen. Dag Cora, morgen babbelen we verder.