Selecteer een pagina

Druktemaker

KLEINE DRUKTEMAKER

Zwart-witte poes met oranje speeltjeJuultje had al jaren het rijk voor zich alleen. Nu sinds vorig jaar die druktemaker van een Fientje er bij is gekomen, gaat ze haar liever uit de weg. De tomeloze energie en speelsigheid richt zich soms op haar. Wanneer ze na het eten, lekker veilig, naar de werkkamer van haar baasje wil dan zit Fientje vlak voor de deuropening en als ze niet heel snel is dan wordt er gehengeld en gegraaid naar haar pootjes. Maar als ze wel heel snel is dan is dát weer een uitdaging om te spelen en roetsjt die kleine om en over haar heen op de trap.

De eerste dagen had Juultje een beetje rust. ’s Morgens vroeg ging ze eerst een paar uurtjes naar buiten. Daarna kwam die druktemaker wel om te eten, maar was nog bang voor iedere beweging die ik maakte dus Juultje kon zich om mij heen vrij bewegen. Ook op de stoel of smalle vensterbank werd ze niet verrast en kon ze ongestoord buiten kijken.

Lapjespoes op de autoNa veel spelen, uitdagen en uitlokken met de hengel en balletjes ‘knikkeren’ begint er iets van vertrouwen te groeien. Opstaan mag ik nog niet dan zijn haar pupillen gelijk compleet zwarte schoteltjes en is ze spontaan vijf meter extra van mij verwijderd. Laat staan als ik op de grond ga zitten dan moet ze van zichzelf echt voor mij schuilen.

En dan ineens is daar die dag dat ze niet meer achteruit voor me wegloopt, maar enthousiast op me af komt. Na een enthousiaste miauw steek ik mijn hand uit en die wordt al knorrend gekopt, waarna een golfbeweging met haar lijf zelf de aai in gang zet. Ik laat mijn hand rusten en voel vervolgens een natte neus duwen voor meer kroel. De knor gaat niet meer uit … ik ben geaccepteerd.

Nu kan ik met haar spelen en haar tussendoor ook aanraken. Spel en aaien wisselen zich af. Ook gaat ze op strooptocht. Een losse flessendop doorkruist de hele kamer. Ze pakt ‘m in d’r bekkie op en dropt ‘m tussen de stoelpoten om daar met een beetje verrassingselement verder te spelen. Nu ze haar angst voor mij heeft overwonnen kan ik haar een beetje moe maken en heeft Juultje (hopelijk) wat minder last van ‘de kleine druktemaker’.

Tilly waar ben je

SCHUCHTER & SPEELS

Lapjespoes in speeltunnelMet Tilly had ik al kennis gemaakt toen de baasjes thuis waren, maar nu ik onverwachts alleen in huis binnen kwam was ze nergens te bekennen. Haar broer stond al achter de binnendeur en vond gezelschap een goed idee. Na even met hem gekroeld te hebben kwam zij nog niet tevoorschijn.

Samen met broer deed ik een rondje door de woning. Had haar op bed verwacht, maar nee. Hier en daar verplaatste ik een stoel of een doosje, maar vond haar niet. Niet alle brokjes in het bordje waren al op en waarschijnlijk was ze nog krols, toch maar proberen of het geurige natvoer haar zou lokken. Broer viel er al op aan, maar zij was nog nergens te bekennen. Klaar voor nog een zoekrondje zie ik haar ineens bovenaan de trap naar me kijken. Waar was je nou? Kom snel anders zijn er strakjes alleen nog droge brokjes over.

Alsof ze het verstond kwam ze op een drafje naar beneden en smikkelde lekker mee met het verse eten dat er voor beiden stond.

Terwijl zij eten schep ik de bak uit. Zodra we beiden klaar zijn was ik hun bordje af en en gebruiken zij gelijk de bak, want iedereen moet natuurlijk wel weten dat dit hun bak is. Dat is duidelijker als ie niet schoon geschept er bij staat.

Lapjespoes in mandje op klimmeubelTijd om te spelen, ze zit in de tunnel. Ik hoor haar spelen met iets, wat natuurlijk meteen gestaakt wordt zodra ik mijn hoofd voor de tunnel steek. Met de speelhengel lok ik haar in het zicht. Ondersteboven graaiend naar het speeltje om vervolgens vliegensvlug met een reuzensprong er achteraan de klimpaal door te roetsjen. Zo spelen we een poosje totdat haar broer het overneemt en zij met gevouwen pootjes vanuit een mandje op krabpaal de boel volgt. Na haar krolse dagen zal ze wel moe zijn en lekker gaan slapen, waar? … misschien wel op hetzelfde plekje als toen ik haar bij binnenkomst niet kon vinden. Binnenkort als haar baasje een paar daagjes thuis is wordt ze gesteriliseerd en kan ze net als haar broer die al wel geholpen is die lastige hormoonperiodes vaarwel zeggen.