Selecteer een pagina

Opladen in de zon

door | feb 24, 2018 | Oppas katjes

OPLADEN ALS EEN ZONNEPANEEL

Wanneer ik ’s morgens de tuin in loop zijn de gordijnen nog dicht. Op de vensterbank zit Pasja te kijken hoe ik m’n fiets wegzet. Zodra ik naar de voordeur loop spring zij van de vensterbank af en bij binnenkomst ligt ze languit op het bovenste plankje van de klimpaal. Een tevreden prrrrt klinkt vanaf die plek. En nog eens prrrt als ik eerst haar mauwende stiefzus aai. Dan loop ik naar haar en biedt ze me haar buik aan. Of ik die maar even wil gaan aaien, maar natuurlijk wil ik dat. De komende paar minuten puf, schud en veeg ik regelmatig dwarrelende haren uit mijn gezicht. Ze is in de rui en dat neem ik voor lief nu zij zo gezellig purt, knort en flehmt. Dan weer staat ze tegen me aan te koppen en het volgende moment stort ze zich languit op het plankje en kronkelt ze door mijn handen. Wanneer ik me met het eten bezig ga houden komt zij overeind om driftig alles schoon te wassen waar ik mijn ‘luchtje’ op haar heb achtergelaten. Ze is precies klaar met wassen wanneer ik de bordjes neerzet.

Na het eten moet haar smoeltje weer schoon en verdwijnt ze net als de anderen door het luikje voor een frisse neus in de afgeschermde tuin. Genoeg plekjes om lekker in het zonnetje te gaan opladen en de boel ook binnen in de gaten te houden. Ze komt weer binnen en ik neem plaats op de bank. Dan klop ik naast me en noem haar naam. Naast me is niet goed genoeg en ze vleit zich op mijn schoot. Waar anderen wel vaker met hun ongezellige kant (de billen) naar mij toe liggen doet zij dat andersom. Met beide voorpootjes tegen mijn buik kijkt ze me strak aan. Zodra ik haar wang aai gaan haar oogjes dicht en de knormotor aan. Een jaloers geworden stiefbroer loopt nu over de rugleuning achter mij langs.

Pasja is niet zo moeilijk. Zolang er aandacht is krijgt ze die graag, De ene hand aait haar en de andere aait Tommy. Lekkerrrrr purrrr! Het is zonnig vriesweer en zo’n aaisessie maakt ons beide statisch. Nu ik m’n aaitjes verdeel kan ik niet met één hand contact houden en ontladen we telkens met een schokje op elkaar. Op haar vacht vindt ze dat geen probleem, maar nu duwde ze haar gezichtje naar mijn vrije hand en kreeg ze die prikkel op haar natte neus. Meteen is het genoeg en vertrekt ze van mijn schoot. Maar niks bozigs hoor, in de vensterbank zit ze gelijk weer te genieten in het zonnetje.

Wat zijn katten toch een mooi voorbeeld van hoe zonne-energie moet werken. Binnenshuis heerlijk warm relaxen daar waar de zon is om op andere momenten vol energie naar een hengel te graaien of een nepmuis er van langs te geven.

Knuffel abessijn

door | jan 1, 2018 | Oppas katjes

ABESSIJNSE TIJGER

Abessijn kijkt je aan.Is dat een ras, de Abessijnse tijger? Nou uh, niet dat ik weet maar deze Abessijn héét Tijger vandaar. Een ranke jonge knul die zich soepel en geruisloos door het huis beweegt. Net zoals een grote wilde tijger met een prooi in het vizier. Maar deze knuffeltijger hoeft helemaal niks te prooien. Zijn brokjes worden non-stop aangevuld. Dus zodra iemand zin heeft in spelen is hij daarvoor te porren, energie zat. Maar het liefste ligt hij bovenop me en als mijn handen dan niet kroelen maar stil liggen dan reikt en kronkelt hij zo dat er weer verder gekroeld wordt. Zijn die handen bezig dan kopt en fleemt hij steeds harder tot die bezigheid gestaakt wordt. Whatsappen met een koppende Tijger is niet te doen. En toen ik op schoot een filmpje wilde maken ben ik zelfs op m’n andere hand gaan zitten anders ging ie steeds naar die vrije hand.

Hem knuffelen voelt heerlijk. Zijn korte haren zijn zo zacht als fluweel en duidelijk genietend van de aandacht ligt hij ronkend op en over me heen. Al is ie tijdens dat kroelen wel een enorme woelwater. Steeds moet een ander stukje voor en die nagels … die grijpen met regelmaat ongecontroleerd in een stukje ik. Au!

Zodra hij besluit even boven te gaan kijken zoek ik ondertussen een speeltje. Het wordt ’t laserlampje. Tussen de bank en de tafel wacht ik hem op. Zodra hij weer binnen komt richt ik het rode laserpuntje voor zijn snufferd. Jemig wat is ie snel, zijn poot staat er al op … of eigenlijk er onder want pakken kan natuurlijk niet. Dan volgt ie met een bloedvaart het lampje drie rondjes om de bank, een stukje tegen de muur op en dan het halletje in. De trap is ook een leuke daar wordt ie lekker moe van. Zo moe dat ie op een traptrede blijft liggen. Ik speel nu wat langzamer en wat dichterbij, hij hengelt nog wat naar ’t rode stipje en zucht eens diep. Kijkt mij aan, doet even zijn ogen dicht en verplaatst dan slungelig naar de bankleuning. Na vijf minuutjes uithijgen heeft ie trek in brokjes. Zijn smoeltje krijgt een wasbeurt zodra hij terug is op de bank. Hij hoeft even helemaal niets, zelfs geen puf om weer op schoot te klimmen.

Rust maar lekker uit, morgen zijn de baasjes er weer.

Kattenharen wat doe je er aan?

door | nov 10, 2017 | Gezondheid, Persoonlijk

10 tips om kattenharen te verwijderen

Stofzuigen

Met de stofzuiger kun je losse haren goed opzuigen. Vooral vlokken die op harde ondergronden dwarrelen ben je meteen kwijt. Van stoffen zetels wordt het gelijk een stuk lastiger wanneer er al iemand op is gaan zitten. Dan wringen die haren zich in de stof en moet je echt borstelen om ze los te krijgen. Hoe beter bijgehouden hoe makkelijker dit gaat. Zitten de haren al vast? Strooi en wrijf dan een beetje baking powder op dat vlak. Het poeder zorgt dat de haren weer losser zitten en extra voordeel is dat het ook geuren absorbeert.

Vochtige hand of vochtige zeem

Met een vochtige hand (of zeemleren lap) kleven die haren een beetje vanwege dat vocht en veeg je ze gemakkelijk mee van kleding of stoffen ondergronden. Ook hier geldt weer des te eerder je het verwijderd hoe makkelijker dat gaat.

Rubberen (afwas)handschoen

Omdat rubber een beetje stroef is blijven haren hier een beetje aan ‘kleven’ Één kant op vegen met de handschoen en de haren komen mee.

Plakroller (of plakband)

Iets wat plakt blijven de haren makkelijk op zitten. Er zijn speciale plakrollertjes voor kleding (ook geschikt voor de bank), maar met een stukje plakband werkt ook prima. Al schiet dat laatste met grotere oppervlakken natuurlijk niet op.

Opgeblazen ballon

Een ballon is statisch en trekt behalve stof maar ook haren aan. Zeker als je ‘m even ‘opwrijft’ vliegen de haren er als vanzelf heen als het dichtbij genoeg is. De meeste katten zijn bang voor ballonnen waardoor ze bijvoorbeeld niet meer op het aanrecht springen wanneer je vooraan een opgeblazen ballon plakt.

Droog schuursponsje

Met de ruwe kant van een schuursponsje borstel je gemakkelijk haren mee uit kleding of de zetel. Al zou ik dit niet gebruiken op bv een mohair trui.

Droge rubberen raamwisser

Omdat zetels grotere strakgespannen oppervlakken zijn kun je daar ook met de raamwisser over ’trekken’ De haren die meekomen veeg je dan eenvoudig bij elkaar.

In de droger

Ook in de droger is er statische elektriciteit. De haren op je kleding of kussensloop vliegen als vanzelf het opvangbakje in.

Je kat op voorhand borstelen en kammen

Vooral wanner je kat lange haren heeft, maar ook bij kortharigen helpt het zeker om je kat regelmatig (niet vaker als 1x per week) goed te borstelen. Niet alleen voorkomt het die losse haren in je huis, je helpt er ook de kat mee dat die minder haren binnen krijgt. Daarnaast is het ook nog eens goed voor de bloedsomloop en voorkom (of verhelp) je klitten in de vacht.

Spons in panty in wasmachine

Heb je een oude panty, knip een stuk (maatje sok) los en knoop die dan dicht met een spons daarin. Tijdens de was zal dit de losse haren aantrekken en er zo voor zorgen dat je kleding of beddengoed er minder behaard weer uitgehaald kan worden.

Heb je zelf nog een tip die hier niet bij staat, plaats die dan gerust in een reactie hier onder.

Bevroren Dyrie

door | okt 20, 2017 | Oppas katjes

BEVROREN VANWEGE DE FOTO

Iedere familie heeft er wel eentje. Diegene die altijd hetzelfde op de foto staat. Normaal is er niks aan de hand, maar zodra er een camera wordt gericht dan krijg je of die standaard cheese-smile of zo’n vreemd ‘bevroren’ afwachtend moment.

Poes Dyrie wordt niet makkelijk met iedereen vriendjes. Ook wanneer zij eten krijgt wil ze pas komen zodra ik zelf een paar stappen weg ben. Bij de meesten helpt het ook wanneer ik zelf niet blijf staan, maar op de grond ga zitten of liggen. Wel nog steeds een paar meter verderop graag. Zodat er gegeten kan worden zonder de verrassing ineens aangeraakt te worden. En na een paar dagen ging het al beter, maar toen lag ik daar ineens met camera op de vloer. Je ziet haar denken: ‘Wat heb je daar? Moet ik daarvoor uitkijken?’ Ze is er zo door geobsedeerd dat broer en zus al klaar zijn met eten en aan het hare willen beginnen. Om in te grijpen kom ik overeind. Dat is té erg en zoefff zit ze onder het bed. De andere twee dirigeer ik de slaapkamer uit en sluit de deur achter me. Kom ik over tien minuutjes wel checken.

Het bordje is leeg wanneer ik de deur weer open. Ik ga weer naar beneden in de verwachting dat ze komt. De anderen spelen samen of kroelen met mij en zij is er gewoon graag bij. Ik zie wel dat ze vriendjes wil worden maar ze durft niet en nu met die camera er tussen is het nog eens extra spannend. Zolang ik maar een tijdje stil op de bank zit laat ze zich door de anderen toch tot spelen verleiden. Dan til ik de camera op en het is alsof er een pauzeknop is ingedrukt. Opnieuw de bevroren houding met de blik dat ze alert is op iedere verandering. Als een standbeeld zit ze daar.

Ik leg de camera opzij en kom al pratend met uitgestoken hand in slow-motion naar haar toe. Ze komt overeind en is in twijfel. Die aai wil ze graag hebben, toch spant haar lijf zich om weg te spurten. M’n vingers raken haar rug, haar staart gaat omhoog en haar rug veert tegen mijn hand. Dit wil ze zo graag, de knormoter gaat aan al is ze duidelijk nog op haar hoede. Zolang ik maar slow-motion doe mag ik zelfs met twee handen tegelijk aaien. Ik pak de stoel om naast haar te gaan zitten. Dat maakte geluid onder de tafel en vrijwel direct zit ze weer een paar meter bij mij vandaan.

Voor vandaag genoeg spanning, morgen nog maar eens proberen!

Liefde van de man

door | okt 16, 2017 | Oppas katjes

MET ETEN WIN IK OOK MARIJN

Marijn is de grootste kater die ik ken. Ik sta buiten voor het raam en hij komt soepel over de salontafel naar de vensterbank gelopen. Nieuwsgierig naar wie ik ben staat hij daar met zijn neus in de lucht mij in zich op te nemen. Een broer en zus kijken van een afstandje mee … hij durft wel, zie je ze denken. Even later kom ik via de tussendeur binnen en al zijn moed is plotsklaps verdwenen. Hij vlucht de kamer uit met een paar anderen in zijn kielzog. Wanneer hij niet tevoorschijn komt voor zijn gevulde bordje ga ik op zoek. In de slaapkamer onder het bed voelt hij zich blijkbaar veilig. Zijn bordje bij mij vóór het bed lokt hem er niet onder vandaan. Ik pak een brokje en rol dat naar hem toe. Alsof ie uitgehongerd is valt hij er op aan. Ik rol een nieuwe iets minder ver van mij af, leg een spoortje onder het bed vandaan en schuif zelf ver genoeg naar achter zodat hij ook kan komen. Hij neemt een brokje in zijn bek en gaat het onder het bed opeten. Ik lig nog steeds op de grond en leg wat brokjes voor mijn gezicht. Zo dichtbij dat zijn snorharen mij zullen raken. In sluiphouding komt hij en veegt met zijn poot de brokjes wat van mij vandaan. Zolang er brokjes liggen vlucht hij niet meer onder het bed en bij brokje nr.15 voel ik zijn snorharen. Nu laat ik hem zijn portie eten zonder hem aan te raken.

Het is dag twee en opnieuw is hij onder het bed. Één brokje rol ik naar hem toe. De rest komt hij op aanraakafstand eten en als ik maar langzaam doe mag ik ‘m zelfs aaien. Wanneer ik later beneden de bak uitschep komt hij kijken. Ik noem zijn naam en z’n staart gaat de lucht in. Nee, hij komt nog niet naar mijn uitgestoken hand, maar blijft wel in de buurt. Vanaf het aanrecht kan hij goed zien waar ik blijf.

Dag drie en het is een compleet andere kat. Hij loopt mij voor de voeten, eet gewoon weer uit zijn bordje beneden en beweegt zich allesbehalve stilletjes. Jaja … de liefde van de man gaat door de maag. Even later hoor ik hem de trap op gaan. Ben benieuwd wat hij een lekker ligplekje vindt, vast niet onder het bed. Was al een wonder dat zo’n grote kater zich daar zo goed kon verplaatsen.

Het klimpaalmandje voor het raam is deels in het zonnetje, wanneer ik hem ga kroelen probeert hij zich lang te maken, maar daar is ie veel te groot voor. Hij draait eens een rondje, maar dit is ’t niet. Met zijn staart omhoog wandelt hij richting slaapkamer, kijkt eens achterom, knijpt even met zijn ogen of ik wel meekom. Dat doe ik graag en op het bed krijgt hij een uitgebreide kroelbeurt. Een relaxte gaap is het resultaat.

Hij mag lekker slapen en wie weet morgen op schoot!