Selecteer een pagina

Tevreden

EEN TEVREDEN BUURMEISJE

Saartje is sinds een jaartje ons nieuwe buurmeisje. Ze verkent graag de buurt en wanneer het mooier weer wordt zie ik haar overdag wat vaker in de tuin. Mijn eigen katten komen alleen in de tuin als het lekker genoeg wordt dat we daar ook zelf zitten. Nu het daar nog te fris voor is zien ze elkaar alleen door het raam.

Afgelopen weekend zorgde ik een paar dagen voor Saartje. ’s Nachts is ze binnen en komt ze ’s morgens met een blije purrrrt en mauw op me af gehuppeld zodra ze me ziet. Kopjes tegen m’n benen en ze laat me bijna struikelen wanneer ik met haar bordje loop. Na het ontbijt gaat ze graag de tuin in. Dat is ze zo gewend met de kinderen die er wonen.

In een stralend zonnetje laat ze zich bij hen in de tuin aaien en spelen we met één van de vele balletjes die er liggen. Dan klimt ze op de pergola en kan ik niet meer bij haar. Ze speurt de omgeving af en gaat dan de muur over naar mijn eigen tuin. Daar zit ze regelmatig op de vijverrand naar de visjes te kijken. Als ik thuis ben zie ik haar soms op het water een pets geven. En ook al sta ik stil reageert zij betrapt zodra ze mij (meestal met een eigen kat) ontdekt. Op mijn terrein geef ik haar nooit aandacht, want wil niet dat ze het in d’r koppie haalt om binnen te lopen als er met warmer weer een deur open staat. Opmerkelijk hoe goed ze dat door heeft.

Ligt ze op onze auto in de voortuin dan komt ze overeind maar gaat niet weg. Ligt ze op de auto van haar baasjes of bij haar eigen voordeur dan daagt ze me uit om te komen aaien. Uitgebreid rollen, rekken en gapen vergezeld van een scala aan geluidjes.

Nu het zonnetje bijna onder gaat is het tijd voor haar diner. Eerst hurk ik naast haar voor wat aaitjes en dan gaan we samen naar binnen. Heb inmiddels wel geleerd dat ook haar bordje kopjes krijgt, met een lancering brokjes tot gevolg, dus hou haar met mijn andere hand bezig wanneer ik het neerzet. Terwijl zij eet zit ik op de bank wat te lezen en al snel vleit ze zich tegen me aan voor meer aaitjes. Luid knorrend is ze een en al tevredenheid.

Tilly waar ben je

SCHUCHTER & SPEELS

Lapjespoes in speeltunnelMet Tilly had ik al kennis gemaakt toen de baasjes thuis waren, maar nu ik onverwachts alleen in huis binnen kwam was ze nergens te bekennen. Haar broer stond al achter de binnendeur en vond gezelschap een goed idee. Na even met hem gekroeld te hebben kwam zij nog niet tevoorschijn.

Samen met broer deed ik een rondje door de woning. Had haar op bed verwacht, maar nee. Hier en daar verplaatste ik een stoel of een doosje, maar vond haar niet. Niet alle brokjes in het bordje waren al op en waarschijnlijk was ze nog krols, toch maar proberen of het geurige natvoer haar zou lokken. Broer viel er al op aan, maar zij was nog nergens te bekennen. Klaar voor nog een zoekrondje zie ik haar ineens bovenaan de trap naar me kijken. Waar was je nou? Kom snel anders zijn er strakjes alleen nog droge brokjes over.

Alsof ze het verstond kwam ze op een drafje naar beneden en smikkelde lekker mee met het verse eten dat er voor beiden stond.

Terwijl zij eten schep ik de bak uit. Zodra we beiden klaar zijn was ik hun bordje af en en gebruiken zij gelijk de bak, want iedereen moet natuurlijk wel weten dat dit hun bak is. Dat is duidelijker als ie niet schoon geschept er bij staat.

Lapjespoes in mandje op klimmeubelTijd om te spelen, ze zit in de tunnel. Ik hoor haar spelen met iets, wat natuurlijk meteen gestaakt wordt zodra ik mijn hoofd voor de tunnel steek. Met de speelhengel lok ik haar in het zicht. Ondersteboven graaiend naar het speeltje om vervolgens vliegensvlug met een reuzensprong er achteraan de klimpaal door te roetsjen. Zo spelen we een poosje totdat haar broer het overneemt en zij met gevouwen pootjes vanuit een mandje op krabpaal de boel volgt. Na haar krolse dagen zal ze wel moe zijn en lekker gaan slapen, waar? … misschien wel op hetzelfde plekje als toen ik haar bij binnenkomst niet kon vinden. Binnenkort als haar baasje een paar daagjes thuis is wordt ze gesteriliseerd en kan ze net als haar broer die al wel geholpen is die lastige hormoonperiodes vaarwel zeggen.

Phoebe is zwarter dan zwart

ECHT ÁLLE HAARTJES ZWART

Zwarte poes buiten op tafelPhoebe is een poes die van aandacht houdt. Zeker nu de baasjes niet thuis zijn komt ze schoot en handen te kort. Ze is graag op haar buitenkussen onder het afdak voor de keuken. Echter zodra ik via de voordeur binnen kom loopt zij al in de woonkamer terwijl ik m’n jas ophang. Ik wordt begroet met een boink tegen mijn been en zij draait dankbaar rondjes terwijl ik haar uitgebreid aai. Haar vacht is zacht en vol en echt zo zwart als zwart maar kan zijn. Niet één wit haartje … waar dan ook! Wanneer ik haar op de foto wil zetten kom ik dan ook drastisch licht te kort. Twee hele smalle rondjes glanzend groen in een compleet zwart gezichtje. Straks buiten maar een herkansing.

Eerst eten nu, stiefzus Sissy boven (die komt niet graag beneden) zit vast ook met smart te wachten. Geduldig wacht Phoebe terwijl ik op het aanrecht ieders bordje vul. Haar bordje staat amper op de vloer en ze loopt al te smakken. Ik heb je net uitgebreid geaaid, jij komt niks te kort hoor. Wanneer ik wat later weer beneden kom zit zij op haar buitenkussen te wassen.

Zwarte poes geeft kopjes aan stoeltje buitenWanneer ik naar de tuintafel loop komt ze meteen weer mee. Er was wat haar betreft nog lang niet genoeg gekroeld. Zodra mijn hand van hoogte wisselt, verplaatst zij mee. Op de stoel, op de tafel en weer op de stoel. Grappig, maar voor een foto is ze toch echt even m’n handen kwijt. Ik kroel haar tot ze languit ondersteboven op tafel ligt. Voor ik een foto kan nemen staat ze alweer aan de rand te kijken hoe ze zo snel mogelijk weer handen kan voelen.

Met heel veel kroel en knuffel en een hoop mislukte pogingen heb ik dan toch eindelijk een paar foto’s voor bij haar blogje. Ze heeft snel door dat ik haar telkens loslaat. Pas wanneer ik haar met mijn vingers om de rugleuning van de stoel kriebel, begint ze spontaan de stoel te koppen en geeft ze me even de kans.

Genoeg nu, ze wil echte aandacht en ik vind het buiten wat fris. Languit vleit ze zich binnen op de bank naast en over mijn schoot. Dan voel ik haar natte tandjes zachtjes happen aan mijn hand. Ze wil meer zoveel is duidelijk.

Koning PingPong

F O T O W E D S T R I J D

WIE WORDT DE NIEUWE KONING(IN) PINGPONG?

Hoe doe je mee?

 

Plaats een foto van je kat(ten) mét pingpong-balletje. Dit kan op 1 van de volgende manieren:

Deel of tweet het originele wedstrijdbericht op je social media.
Like de pagina van Kattenoppasnu op fb en/of volg WoerdenseKattenoppas op instagram

Tag gerust mensen om ook mee te doen.
Een maximum van 3 foto’s van dezelfde kat(ten), een collage telt als 1 foto.
Alleen eigen foto’s zijn toegestaan.
Ingezonden foto’s blijven eigendom van de poster.
Uiterste inzenddatum: zaterdag 5 januari 2019

 

W I N

EEN DAGJE

GRATIS KATTENOPPAS

Iedereen mag insturen, maar winnen kan alleen als je in Woerden, Harmelen, Linschoten, Montfoort of Kamerik woont.

Zwartje wil kroelen

ALLES UIT DE KAST

Het is nog vroeg wanneer ik de tuinpoort open. Nog voordat ik met mijn fiets naar binnen loop hoor ik al een purrrt vanaf de tuintafel. Op de stapel tuinkussens ligt (of eigenlijk lag) Zwartje al op mij te wachten. Hij staat zich gelijk met een bolle rug tot in alle teentjes prinsheerlijk te rekken. Dan stapt hij met zijn voorpoten van de stapel om nu met een holle rug zijn voorpoten zo ver mogelijk naar mij uit te strekken. Eerst het linkerpoot en dan het rechterpoot komen even los van de tafel alsof hij snel even naar me zwaait. Nogmaals een purrrt en dan ben ik dichtbij genoeg om hem aan te raken. De aai over z’n bol draait hij zo dat ik automatisch wang en kin kan kroelen.

Vanaf het kistje wat aan de schutting hangt klinkt een volgende purr. Het is Tommie die ook om kroeltjes verlegen zit. Onder protest van Zwartje is nu Tommie aan de beurt. Gedrieën lopen we naar binnen. De lege bordjes van gisteren zet ik in de spoelbak en vul twee schone met een vismaaltje. Met zulk lekker weer besluit ik het buiten te geven. In de tuin zijn twee tredes naar een hoger deel. Daar zet ik de bordjes en ga zelf op de trede ervoor zitten. Terwijl er gegeten wordt kan ik beide aaien. Toch ingenieus hoe ze al smakkend dan ook het knormotortje door laten doorlopen. Tommie is als eerste klaar met eten. Onder de tuintafel wast hij zijn smoeltje en komt dan nog een paar aaitjes halen voor hij de tuin uit vertrekt.

Nu is ook Zwartje klaar en die geeft zichzelf op de tuintafel een uitgebreider wasbeurt. Wanneer ik met m’n mobieltje foto’s wil maken ben ik te dichtbij en leidt ik hem af. M’n handen worden gekopt. En wat er al op de foto’s staat is één en al beweging. Dat is een nadeel wanneer de kat je wat beter leert kennen. Een respectabele afstand is er niet meer bij. Haha!

Snel (want anders volgt hij mij naar binnen) ga ik binnen mijn fototoestel uit m’n tas halen, daarmee blijf ik ver genoeg bij hem vandaan zodat ie niet weer bij me kan. Ik pak een stoel bij de tafel vandaan en heb hem zo op een mooie hoogte in beeld. Nu ik te ver weg zit trekt Zwartje alles uit de kast om mij terug te lokken. Al purrend komt hij naar het voorste stukje van de tafel. Zodra hij ziet dat ik nog niet kom gooit hij zich plat op tafel met de buik uitnodigend naar boven. Volop naar mij knipogend rolt hij daar ondertussen purrend afgewisseld met een lief mauwtje. Begrijp ik het dan niet? Zie ik hem denken. Nog heel even geeft ie me een kans, maar dan is het klaar. Hij springt van tafel en gelijk op schoot. Okay okay!

Ik pak hem onder mijn arm en schuif de stoel weer terug. Nu krijgt hij beide handen en ik begraaf mijn gezicht in de vacht van zijn buik. Wanneer ik daarbij zachtjes uitadem gaat zijn geknor in een ’tweede versnelling’ en kronkelt hij weer een vers stukje buik voor. Dan neem ik even afstand om de losse haren van mijn mond te vegen en voel ik zijn natte neus hard langs mijn neus. Het is wel duidelijk dat hij geen genoegen neemt met iemand die alleen zijn bordje komt vullen. En zeg nou zelf, hij is ook veels te lief om gelijk weer bij weg te lopen.