Selecteer een pagina

Druktemaker

door | jul 15, 2019 | Oppas katjes

KLEINE DRUKTEMAKER

Zwart-witte poes met oranje speeltjeJuultje had al jaren het rijk voor zich alleen. Nu sinds vorig jaar die druktemaker van een Fientje er bij is gekomen, gaat ze haar liever uit de weg. De tomeloze energie en speelsigheid richt zich soms op haar. Wanneer ze na het eten, lekker veilig, naar de werkkamer van haar baasje wil dan zit Fientje vlak voor de deuropening en als ze niet heel snel is dan wordt er gehengeld en gegraaid naar haar pootjes. Maar als ze wel heel snel is dan is dát weer een uitdaging om te spelen en roetsjt die kleine om en over haar heen op de trap.

De eerste dagen had Juultje een beetje rust. ’s Morgens vroeg ging ze eerst een paar uurtjes naar buiten. Daarna kwam die druktemaker wel om te eten, maar was nog bang voor iedere beweging die ik maakte dus Juultje kon zich om mij heen vrij bewegen. Ook op de stoel of smalle vensterbank werd ze niet verrast en kon ze ongestoord buiten kijken.

Lapjespoes op de autoNa veel spelen, uitdagen en uitlokken met de hengel en balletjes ‘knikkeren’ begint er iets van vertrouwen te groeien. Opstaan mag ik nog niet dan zijn haar pupillen gelijk compleet zwarte schoteltjes en is ze spontaan vijf meter extra van mij verwijderd. Laat staan als ik op de grond ga zitten dan moet ze van zichzelf echt voor mij schuilen.

En dan ineens is daar die dag dat ze niet meer achteruit voor me wegloopt, maar enthousiast op me af komt. Na een enthousiaste miauw steek ik mijn hand uit en die wordt al knorrend gekopt, waarna een golfbeweging met haar lijf zelf de aai in gang zet. Ik laat mijn hand rusten en voel vervolgens een natte neus duwen voor meer kroel. De knor gaat niet meer uit … ik ben geaccepteerd.

Nu kan ik met haar spelen en haar tussendoor ook aanraken. Spel en aaien wisselen zich af. Ook gaat ze op strooptocht. Een losse flessendop doorkruist de hele kamer. Ze pakt ‘m in d’r bekkie op en dropt ‘m tussen de stoelpoten om daar met een beetje verrassingselement verder te spelen. Nu ze haar angst voor mij heeft overwonnen kan ik haar een beetje moe maken en heeft Juultje (hopelijk) wat minder last van ‘de kleine druktemaker’.

Huiskat Phoebe

door | jul 11, 2019 | Oppas katjes

DEZE HUISKAT IS ALTIJD THUIS

Zwarte kat kijkt omhoogHuiskat Phoebe is een gitzwarte poes zonder ook maar één wit haartje. Ze heeft een 24/7 luikje en kan dus gaan en staan waar ze wil. Maar ze is zo graag thuis dat ze wanneer ik ook kom, ze zich al snel komt melden. Soms hoort ze het niet omdat ze buiten onder de overkapping in diepe slaap op haar kussen ligt. De regen kletterde op de overkapping toch is de klik van de knip op de achterdeur al genoeg om voordat ik de deur open een welkom Miauw naar mij te roepen. Ze komt gelijk binnen en draait achtjes om mijn benen. We gaan naar de bank, daar komt ze op schoot voor een lekkere aaipartij.

De dag erop is het mooi zonnig. Ik heb mijn camera mee en ben van plan haar in de tuin op de foto te zetten. Probleem alleen, zodra zij ‘zoet’ ergens ligt of zit en de aandacht van de camera op haar wordt gericht stopt ze met wat ze deed en is ze in no-time veels te dichtbij. Al verschillende knuffelsessies gedaan, ook al zachtvoer gegeven. Dan lijkt ze haar gang te gaan, maar owee als ik dan positie inneem. Omdat zij op de grond zit, doe ik dat voor de foto ook en mag vervolgens tig keer overeind omdat zij uit m’n compositie wandelde. Ik heb geen workout meer nodig vandaag.

Zwarte kat kijkt op tijdens het wassenUiteindelijk wordt ze het toch zat om alsmaar naar mij toe te wandelen en krijg ik m’n kans. Helaas zit ze niet graag tussen de bloemen dus het mooie van de tuin blijft buiten beeld. Maar ach die prachtig stralende oogjes stelen toch de show.

Wanneer ik op een stoel ga zitten om haar ‘oogst’ te bekijken vindt zij het genoeg. Ze kopt de camera opzij en wurmt zich op mijn schoot. Okay, ik leg ‘m weg en ze krijgt weer m’n onverdeelde aandacht.

Dit is zoals je je een huiskat voorstelt. Ondersteboven, binnenstebuiten, luid spinnend op m’n schoot. Wat haar betreft pak ik een boek en blijven we zo nog een uurtje zitten.

Eiland hoppen

door | jul 3, 2019 | Mijn Britjes

OP EEN ONBEWOOND EILAND

Lanharige lapjespoes op de duikplankEerder was ik al eens mee met een paar oppaspoesjes die bij mooi weer met hun baasje(s) meegaan naar een eilandje. De ideale manier om los buiten met ze te zijn zonder dat ze ontsnappen. Toen in januari Lima bij mij kwam wonen werden we uitgenodigd om samen nog eens naar het eiland te reizen.

Zoals de foto’s laten zien zijn we op een prachtige dag op dat aanbod in gegaan. De reis van een  uurtje met de auto en een kwartiertje met de boot is voor Lima geen probleem. (Ze is geboren in Rusland en na een paar jaar Duitsland naar mij gekomen.) Omdat ze normaal alleen in de vervoersmand buiten komt was ze zwaar onder de indruk van wat er buiten allemaal was. Zo roze had ik haar neusje nog niet eerder gezien. Met ook haar bekkie in de snuifstand werd de omgeving geïnhaleerd. In slowmotion stapte ze door dat ‘gekke’ gras en verkende het eiland. Al snel durfde ze ook te verdwijnen in het groen en achter de caravan waar ze mij niet meer kon zien. Zodra er een ander bootje voorbij kwam moest ze even checken wát dat geluid was en waar het heen ging. Verschillende watervogels maakten zich druk, meeuwen vlogen over en zij keek haar ogen uit.

Natuurlijk had ik gewoon kraanwater en haar eigen brokjes mee. Die brokjes had ze geen tijd voor, wel dorst. Het eiland heeft een onderhouden schoeiing en het water klotst er tegenaan. Als ze al weet dat ze het kan drinken zie ik haar dat niet snel doen.

Lapjespoes op de armleuning van een stoelNa een uurtje zoveel indrukken gaat ze op onderzoek in de caravan. Als ik even later ga kijken ligt ze uitgestrekt in diepe slaap op het bankje. Na een half uurtje slapen maak ik haar wakker met de meegebrachte fazantenveer. Zij kende die veer al en vindt het eiland interessanter. Het spel wordt overgenomen door Daisy (het oppaskatje) die met name de geuren van Lima aan die veer erg lekker vindt.

Weer thuis heeft ze goed gegeten en heeft niet alleen die avond, maar ook bijna de hele volgende dag op apegapen gelegen. Gelukkig is ze nog steeds niet geïnteresseerd om te ontsnappen, maar ik gun haar wel dat ze mee kan in de ommuurde tuin. Alleen omdat ze nergens mee te lokken valt en makkelijk afgeleid raakt, wordt dat een proces waarbij ze een gps-tracker zal dragen.

Gespreid bedje

door | mei 2, 2019 | Oppas katjes

KOM NAAR BED DAN

Tommie heeft zo zijn vaste ritmes. Wanneer ik vroeg genoeg ben ligt hij nog binnen te slapen. De eerste dagen is dat op een stoel onder tafel. Niet iedere dag dezelfde, want stel je voor dat ik gelijk weet waar hij is. Zijn stiefbroer Zwartje komt mij standaard uit zichzelf begroeten, maar Tommie houdt zich stil tot ik hem gevonden heb. Blijkbaar is ie een beetje stijf geworden van het op de stoel liggen. Fijn uitrekken dan maar, blik op nergens, spieren zo gestrekt dat ie op zijn teentjes staat en ook z’n haren even helemaal bol. Dan flink schudden, nog net staande houden en weer gaan zitten. Héhé wat zal hij eens gaan doen. Geaaid worden en koppie kroelen beginnen we mee tot hij zich realiseert dat ik ook degene ben die de bordjes komt vullen. Terwijl hij zich tegoed doet aan nog overgebleven brokjes vul ik een bordje met zacht voer. Zodra ik het neerzet wisselt hij de brokjes in voor het nieuwe schaaltje. De saus, dat is wat hij lekker vindt. Het vlees (of de vis) blijft wat hem betreft over, maar doe saus hmmmm wordt compleet afgelebberd. Hij smakt zo erg dat ik bijna denk dat toch alles opgegeten wordt. Maar nee zodra de saus er af is wordt er nog wat van de harde brokjes gegeten die ik zojuist aanvulde. Tijd om buiten op de tuintafel smoeltje te wassen en dan de buurt in.

Na een paar dagen ligt hij ’s morgens niet op één van de stoelen. De bordjes zijn leeg en alleen Zwartje begroet mij. Dan is ie vast al de wijk in. Wel vaker komt hij iets later alsnog binnen omdat hij me gehoord heeft. Vandaag komt hij niet, ook niet na geroepen te zijn. Ik loop de trap op om te checken of hij boven is. Zal niet de eerste keer zijn dat ie mij laat roepen en geen reactie geeft. En ja hoor daar zit hij, bovenaan de trap. Hij kijkt niet naar mij, maar naar de slaapkamer en naarmate ik dichterbij kom loopt hij mij voor naar het bed. Duidelijk, het is tijd dat de baasjes thuis komen. Alleen slapen is maar eventjes leuk. Terwijl ik op het bed ben gaan zitten draait hij rondjes langs mijn rug en kopt superharde kopjes tegen mijn uitgestoken hand. Vervolgens krult hij zich in mijn armen terwijl ik op m’n knieën voor het bed ben gaan zitten. Losse haren in m’n gezicht die ik met mijn hand wegveeg en hij doet er een veeg met zijn lijf achteraan. Wat dacht ik wel om die hand terug te nemen. Dat kan niet hoor, gedurende bedtijd zijn alle handen voor Tommie.

Zo kroelen we een poosje tot mijn been slaapt en ik weer opsta. Samen gaan we naar beneden waar hij de saus van het voer likt, nog een aai haalt en op pad gaat.

Bij vertrek is hij met Zwartje in een hoop zand op de parkeerplaats aan het rollen. Nu maar hopen dat ie morgen weer gewoon op een stoel ligt, die ‘zandbak’ vinden de baasjes bij thuiskomst liever niet in bed.

Nachtbraker Lou

door | apr 13, 2019 | Oppas katjes

HET LEVEN VAN EEN NACHTBRAKER

Zwarte kat ligt languit op bedLou is een jonge nachtbraker. Het liefst struint hij ’s nachts buiten om vervolgens de hele dag op bed te liggen. Hij is gewend aan zijn eigen baasje en vertrouwd het niet gelijk wanneer ik over de vloer kom.

Mijn eerste bezoekje is ’s morgens en Lou zit al op de tuintafel voor de schuifpui te wachten tot hij binnen gelaten wordt. Gelijk ziet hij dat het niet zijn baas, maar een vreemde is die aan komt lopen en hij springt weg van de schuifdeur. De deur laat ik een stukje open staan en ga in de keuken zijn bordje vullen. Dat helpt, hij heeft honger en strijkt al voor ik klaar ben knorrend langs mijn benen.

Terwijl hij eet aai ik hem met twee handen en zijn geknor gaat nog een standje harder. Dan sluit ik de schuifpui en kom naast hem zitten. Hij eet wel door, maar is hier niet gerust op. Zodra zijn bordje leeg is kijkt hij mij eens aan en ik steek mijn hand uit. Met een boogje gaat hij daar op een drafje omheen richting trap. Ik volg hem en hij stopt halverwege. Geeft nu kopjes tegen de spijlen en tussen de spijlen door mag ik hem toch weer aaien. Maar zodra ik me langs de leuning beweeg om naar hem toe te komen is ie in twee sprongen uit beeld.

Ik volg toch en zie hem plat op bed liggen. Oogjes en oortjes net boven het dekbed uit en de rest van zijn lijf zo plat mogelijk. Wanneer ik dichterbij kom wordt ie daar duidelijk een beetje zenuwachtig van. Ik zie twijfel of ie zal blijven of vluchten. Ik ga bij het raam op een stoel zitten en hij blijft. Na een paar minuutjes niets doen begint hij dan toch te wassen. Ik kom met stoel een stukje dichterbij … het wassen stopt en gaat toch weer door. Zo verplaats ik mij in tien minuten tot naast waar hij ligt. Dan leg ik mijn hand op het dekbed en bijna was ie alsnog weg. Maar nee, hij besluit aan mijn hand te willen ruiken. Langzaam til ik één vinger op en mag hem boven zijn neus kriebelen.
Zwarte kat steekt tong uitDie ene vinger worden er twee en al snel ligt ie met z’n wangen in mijn door kriebelende hand. Mijn hand ligt nu open op het bed en hij biedt zijn kop rondom aan. Zijn pupillen zijn niet meer zo groot en ik leg ook mijn andere hand op het bed. Dat is te eng, meteen weer compleet zwarte pupillen. Zo hebben we een paar dagen nodig voor ik hem helemaal mag aaien waar hij duidelijk van geniet. Hij blijft daarna op bed en ik zet een schaaltje brokjes neer voor gedurende de dag.

Als ik ’s avonds terug kom staat hij me bij de tussendeur op te wachten. Hij laat zich aaien, eerst liever tussen de spijlen van de trap door, maar na een paar dagen ook rondom mijn benen.  Hij eet wat terwijl ik op de bank zit, dan komt hij krabbelen aan de deurmat en ik open de schuifpui. Op het terras gaat ie zitten wassen, maar houdt wel in de gaten wat ik binnen doe. En als de schemer dan inzet is het tijd om de nachtbraker uit te hangen. De volgende ochtend begroet hij mij vanaf de tuintafel. Hij veegt met zijn voorpoot tegen het raam en deinst niet meer terug als ik dichterbij kom. Hij heeft besloten vriendjes te willen zijn en na het eten hoor ik hem boven roepen als ’t even duurt voor ik achter hem aan kom. Een knorrende kroelsessie is de afsluiter van mijn bezoek.