Selecteer een pagina

Gespreid bedje

door | mei 2, 2019 | Oppas katjes

KOM NAAR BED DAN

Tommie heeft zo zijn vaste ritmes. Wanneer ik vroeg genoeg ben ligt hij nog binnen te slapen. De eerste dagen is dat op een stoel onder tafel. Niet iedere dag dezelfde, want stel je voor dat ik gelijk weet waar hij is. Zijn stiefbroer Zwartje komt mij standaard uit zichzelf begroeten, maar Tommie houdt zich stil tot ik hem gevonden heb. Blijkbaar is ie een beetje stijf geworden van het op de stoel liggen. Fijn uitrekken dan maar, blik op nergens, spieren zo gestrekt dat ie op zijn teentjes staat en ook z’n haren even helemaal bol. Dan flink schudden, nog net staande houden en weer gaan zitten. Héhé wat zal hij eens gaan doen. Geaaid worden en koppie kroelen beginnen we mee tot hij zich realiseert dat ik ook degene ben die de bordjes komt vullen. Terwijl hij zich tegoed doet aan nog overgebleven brokjes vul ik een bordje met zacht voer. Zodra ik het neerzet wisselt hij de brokjes in voor het nieuwe schaaltje. De saus, dat is wat hij lekker vindt. Het vlees (of de vis) blijft wat hem betreft over, maar doe saus hmmmm wordt compleet afgelebberd. Hij smakt zo erg dat ik bijna denk dat toch alles opgegeten wordt. Maar nee zodra de saus er af is wordt er nog wat van de harde brokjes gegeten die ik zojuist aanvulde. Tijd om buiten op de tuintafel smoeltje te wassen en dan de buurt in.

Na een paar dagen ligt hij ’s morgens niet op één van de stoelen. De bordjes zijn leeg en alleen Zwartje begroet mij. Dan is ie vast al de wijk in. Wel vaker komt hij iets later alsnog binnen omdat hij me gehoord heeft. Vandaag komt hij niet, ook niet na geroepen te zijn. Ik loop de trap op om te checken of hij boven is. Zal niet de eerste keer zijn dat ie mij laat roepen en geen reactie geeft. En ja hoor daar zit hij, bovenaan de trap. Hij kijkt niet naar mij, maar naar de slaapkamer en naarmate ik dichterbij kom loopt hij mij voor naar het bed. Duidelijk, het is tijd dat de baasjes thuis komen. Alleen slapen is maar eventjes leuk. Terwijl ik op het bed ben gaan zitten draait hij rondjes langs mijn rug en kopt superharde kopjes tegen mijn uitgestoken hand. Vervolgens krult hij zich in mijn armen terwijl ik op m’n knieën voor het bed ben gaan zitten. Losse haren in m’n gezicht die ik met mijn hand wegveeg en hij doet er een veeg met zijn lijf achteraan. Wat dacht ik wel om die hand terug te nemen. Dat kan niet hoor, gedurende bedtijd zijn alle handen voor Tommie.

Zo kroelen we een poosje tot mijn been slaapt en ik weer opsta. Samen gaan we naar beneden waar hij de saus van het voer likt, nog een aai haalt en op pad gaat.

Bij vertrek is hij met Zwartje in een hoop zand op de parkeerplaats aan het rollen. Nu maar hopen dat ie morgen weer gewoon op een stoel ligt, die ‘zandbak’ vinden de baasjes bij thuiskomst liever niet in bed.

Tokepi

door | mrt 24, 2019 | Oppas katjes

TOKEPI LOOPT RONDJES

Cypers katjeAl bij de eerste kennismaking kroop Tokepi bij mij op schoot, tevreden knorrend liet ze zich graag kroelen. Toen ik vlak daarna een paar dagen voor haar (en haar stiefbroer Monkey) mocht zorgen hadden de baasjes er wel vertrouwen in dat ze met toegang naar buiten ook weer bij me terug zouden komen.

De eerste dag zonder hun bedrijvige gezin was het slecht weer en hadden ze boven een lekker plekje opgezocht. Bij binnenkomst was het Tokepi die als eerste halverwege de trap kwam, Monkey volgde ook snel. Bij het vullen van de bordjes stonden ze vol verwachting naast me. Dan is het vervolgens bewaken van Tokepi’s bordje. Zij eet graag kleine beetjes, maar Monkey graast dat maar al te graag gelijk leeg, zodat hij daarna nog dat van hemzelf heeft. Niet alleen krijgt de een dan teveel en de ander te weinig, maar ook is het voor Tokepi speciaalvoer dus ben ik de waakhond die er op let dat er uit het eigen bakje gegeten wordt. 

Als Tokepi voor nu genoeg heeft zet ik beide bakjes weg, zodat ze straks beide de rest krijgen. Dan komt Tokepi voor aandacht bij me op de bank, terwijl Monkey in de keuken op de vensterbank de straat inspecteert.

De volgende dag staan ze beiden onderaan de trap voor ik goed en wel binnen ben. Het zonnetje schijnt en met het naar binnen lopen rent Tokepi vooruit en rekt zich uit tegen de muur naast de schuifpui. Ze wil naar buiten en ook Monkey posteert zich naast die deur. Lekker de tuin in.

Cypers met witte kat onder de tuinstoelAls snel verdwijnen ze beide onder de begroeiing door naar de buurtuin. Ik blij dat ik nog geen eten heb gegeven. Maar mijn teleurstelling is ongegrond, want één voor één verschijnen ze vrijwel gelijk weer buikschuivend onder de tuinpoort door. Even krabbelen aan de schutting, lekker rollen over de bestrating, een plasje water is goed voor een slokje en bij de blauwe druifjes wordt van het groen geknabbeld. Klaar voor een nieuw rondje territorium, volgen er nog een paar van die surveillances buurtuin. Wanneer ik zelf naar binnen naar de keuken loop komt Tokepi met me mee. Dat is handig, ik geef haar vast wat eten terwijl de ander nog buiten blijft. Dan krijgen ze straks samen nog. Bij het weer binnen komen geef ik ze eerst buiten een flinke aaibeurt. Er zit een halve zandbak in hun vacht, die mag lekker buiten blijven.

Zwartje wil kroelen

door | jun 17, 2018 | Oppas katjes

ALLES UIT DE KAST

Het is nog vroeg wanneer ik de tuinpoort open. Nog voordat ik met mijn fiets naar binnen loop hoor ik al een purrrt vanaf de tuintafel. Op de stapel tuinkussens ligt (of eigenlijk lag) Zwartje al op mij te wachten. Hij staat zich gelijk met een bolle rug tot in alle teentjes prinsheerlijk te rekken. Dan stapt hij met zijn voorpoten van de stapel om nu met een holle rug zijn voorpoten zo ver mogelijk naar mij uit te strekken. Eerst het linkerpoot en dan het rechterpoot komen even los van de tafel alsof hij snel even naar me zwaait. Nogmaals een purrrt en dan ben ik dichtbij genoeg om hem aan te raken. De aai over z’n bol draait hij zo dat ik automatisch wang en kin kan kroelen.

Vanaf het kistje wat aan de schutting hangt klinkt een volgende purr. Het is Tommie die ook om kroeltjes verlegen zit. Onder protest van Zwartje is nu Tommie aan de beurt. Gedrieën lopen we naar binnen. De lege bordjes van gisteren zet ik in de spoelbak en vul twee schone met een vismaaltje. Met zulk lekker weer besluit ik het buiten te geven. In de tuin zijn twee tredes naar een hoger deel. Daar zet ik de bordjes en ga zelf op de trede ervoor zitten. Terwijl er gegeten wordt kan ik beide aaien. Toch ingenieus hoe ze al smakkend dan ook het knormotortje door laten doorlopen. Tommie is als eerste klaar met eten. Onder de tuintafel wast hij zijn smoeltje en komt dan nog een paar aaitjes halen voor hij de tuin uit vertrekt.

Nu is ook Zwartje klaar en die geeft zichzelf op de tuintafel een uitgebreider wasbeurt. Wanneer ik met m’n mobieltje foto’s wil maken ben ik te dichtbij en leidt ik hem af. M’n handen worden gekopt. En wat er al op de foto’s staat is één en al beweging. Dat is een nadeel wanneer de kat je wat beter leert kennen. Een respectabele afstand is er niet meer bij. Haha!

Snel (want anders volgt hij mij naar binnen) ga ik binnen mijn fototoestel uit m’n tas halen, daarmee blijf ik ver genoeg bij hem vandaan zodat ie niet weer bij me kan. Ik pak een stoel bij de tafel vandaan en heb hem zo op een mooie hoogte in beeld. Nu ik te ver weg zit trekt Zwartje alles uit de kast om mij terug te lokken. Al purrend komt hij naar het voorste stukje van de tafel. Zodra hij ziet dat ik nog niet kom gooit hij zich plat op tafel met de buik uitnodigend naar boven. Volop naar mij knipogend rolt hij daar ondertussen purrend afgewisseld met een lief mauwtje. Begrijp ik het dan niet? Zie ik hem denken. Nog heel even geeft ie me een kans, maar dan is het klaar. Hij springt van tafel en gelijk op schoot. Okay okay!

Ik pak hem onder mijn arm en schuif de stoel weer terug. Nu krijgt hij beide handen en ik begraaf mijn gezicht in de vacht van zijn buik. Wanneer ik daarbij zachtjes uitadem gaat zijn geknor in een ’tweede versnelling’ en kronkelt hij weer een vers stukje buik voor. Dan neem ik even afstand om de losse haren van mijn mond te vegen en voel ik zijn natte neus hard langs mijn neus. Het is wel duidelijk dat hij geen genoegen neemt met iemand die alleen zijn bordje komt vullen. En zeg nou zelf, hij is ook veels te lief om gelijk weer bij weg te lopen.

Kunnen bordjes vliegen?

door | mei 28, 2018 | Oppas katjes

JIP LAAT ZE VLIEGEN

Om de dag krijgen Jip (en zijn zusje Janneke) een bordje zachtvoer. Beiden zijn ze er mega dol op. Wanneer je per ongeluk met iets tegen hun bordje stoot dan vliegen zij in volle vaart naar dat geluid. Ook al zijn ze drie terrassen verder, dat geluid draagt blijkbaar ver. Om diezelfde reden is het een uitstekende manier om ze binnen te krijgen, wanneer je weg moet.

De eerste keer was ik natuurlijk benieuwd hoe ze er op zouden reageren, nou dat heb ik geweten. De bordjes zette ik op het aanrecht en nog voor ik het blikje in mijn hand nam was Jip er ook. Zie dan nog maar eens twee porties te verdelen. Als hij de kans krijgt hapt hij het van de lepel of graait uit het blikje al voor ’t in een bakje zit. Ik was al gewaarschuwd om de portie van z’n zusje achter een andere deur te geven, want deze schrokop werkt alles bloedsnel naar binnen, nog voor z’n zusje de kans krijgt. Met kunst en vliegwerk lukt het me zowaar zonder hem echt te laten ‘stelen’ om de porties in de bordjes te krijgen. Ik zorg dat zijn aandacht op het bordje in mijn hand is en hij volgt meteen naar de grond. Echter voor ik het neer kan zetten geeft ie met zijn poot een graai en is mijn grip maar net stevig genoeg om niet de inhoud door de keuken te lanceren.

Nu snel Janneke laten volgen naar het halletje en haar bordje daar neerzetten. Pfoe, net haastig genoeg, ik sluit de deur precies voor zijn neus. Zo rap kan hij het zijne toch onmogelijk op hebben. Daar vergis ik me in. Behalve echt brandschoon likken is het echt al op. Terwijl ik wacht tot zijn zusje aan de andere kant klaar is kijkt Jip mij aan alsof hij nog niets gehad heeft. Dan doe ik de deur weer open en hij vliegt naar het andere lege bordje, likt er toch nog wat uit en snel weer terug naar het zijne om alsnog brandschoon te likken. Echt alles is op en ik buk om ook zijn bordje op te pakken. Met een hoop gekletter laat hij beide bordjes vliegen. In mijn hand … dat betekent eten, dus híerrrr met die bordjes graai/mep. Zelf schrik ik van de klereherrie die zo’n met gekletter neerkomend metalen schaaltje veroorzaakt. En twee tegelijk is echt kabaal. Hij is zelfs niet een klein beetje onder de indruk.

M’n lesje geleerd manoeuvreer ik ze naar buiten en was de bordjes schoon. Mauw klinkt het achter de deur. Mauw, mauw, mauhauw!

Dat doen we de volgende keer helemaal anders. Buitendeur even dicht voor ik ook maar naar een bordje wijs. Zo laat ik me niet meer verrassen denk ik … totdat … het drinkwater aan verversing toe is. Ook nu een onverwachtse BOINK tegen mijn pols. In een ander leven was ie vast piloot hij is dol op vliegen. Zucht!

Cora houdt van een babbel

door | feb 22, 2018 | Oppas katjes

BABBEL JE MEE?

Mauw hoor ik gedempt achter de kamerdeur terwijl ik mijn jas ophang. En nog eens mauw als ze me voor het ruitje ziet. Dan stap ik de kamer binnen en volgt er nog meer gebabbel, terwijl ze me indringend aankijkt. Ze krijgt een aai en doormauwend loopt ze samen met me de keuken in. Al snel komen ook stiefbroer en de stiefzusjes erbij. Hun favoriete zachtvoer, brokjes in saus, staat op het menu. En net als altijd is zij de eerste die krijgt. Omdat ze liefst alle bordjes claimt krijgt zij haar portie in het halletje. Ze loopt me keurig al mauwend voor en snel sluit ik de deur als ze begint met eten. Wanneer de anderen ook hebben, hoor ik haar al weer mauwen. Nee, ze heeft het nog niet op, maar is het er niet mee eens dat ze alleen bij haar eigen bordje kan. Ze zal toch echt moeten wachten tot iedereen klaar is met eten.

Zodra iedereen het op heeft open ik de deur en op een drafje schuimt zij de andere bordjes af. Ieder achtergebleven kruimeltje of drupje saus stofzuigert ze naar binnen. En als er dan echt niets meer over is dan is daar weer die mauw. De rest zit in het zonnetje hun smoeltje te wassen, maar zij verwacht wat van mij. Mauw, mauwmauw, ik praat tegen haar terug en er ontstaat een heel gesprek. Ze heeft babbels voor tien. Dan gooit ze zich voor de trap op haar zij en rolt nog steeds mauwend eens over haar rug. Met alle pootjes in de lucht kronkelt ze over de vloer. Nee, je buik kom ik nu niet aan, jij kijkt veels te fel. In plaats daarvan rol ik een pingpongballetje naar haar toe. Ze mept het terug en zo gaat het balletje een paar keer heen en weer. Dan gooi ik het speelgoedmuisje, die graait ze met haar voorpoten zo uit de lucht.

Met het muisje in haar bek stapt ze onderwijl mauwend er mee op de bank. Je zou bijna denken dat het een echte muis is en hij probeert te ontsnappen, want ’t vliegt alle kanten op. Zodra het spel wat rustiger is kom ik naast haar op de bank zitten. Ze krijgt een aai en beantwoord die met geknor en natuurlijk een babbel. De muis is vergeten … kroeltijd … lekker met twee handen geaaid worden.

Zodra ze zich een beetje tevreden oprolt komt één van de anderen op schoot. Met gemauw maakt ze duidelijk dat er toch echt minimaal één hand voor haar is. Dat kan prima en nu liggen er twee genietend te knorren.

Een half uurtje later trek ik mijn jas weer aan en zodra ik buiten ben zit zij op de bankleuning naar me te mauwen. Dag Cora, morgen babbelen we verder.