Selecteer een pagina

Tokepi

TOKEPI LOOPT RONDJES

Cypers katjeAl bij de eerste kennismaking kroop Tokepi bij mij op schoot, tevreden knorrend liet ze zich graag kroelen. Toen ik vlak daarna een paar dagen voor haar (en haar stiefbroer Monkey) mocht zorgen hadden de baasjes er wel vertrouwen in dat ze met toegang naar buiten ook weer bij me terug zouden komen.

De eerste dag zonder hun bedrijvige gezin was het slecht weer en hadden ze boven een lekker plekje opgezocht. Bij binnenkomst was het Tokepi die als eerste halverwege de trap kwam, Monkey volgde ook snel. Bij het vullen van de bordjes stonden ze vol verwachting naast me. Dan is het vervolgens bewaken van Tokepi’s bordje. Zij eet graag kleine beetjes, maar Monkey graast dat maar al te graag gelijk leeg, zodat hij daarna nog dat van hemzelf heeft. Niet alleen krijgt de een dan teveel en de ander te weinig, maar ook is het voor Tokepi speciaalvoer dus ben ik de waakhond die er op let dat er uit het eigen bakje gegeten wordt. 

Als Tokepi voor nu genoeg heeft zet ik beide bakjes weg, zodat ze straks beide de rest krijgen. Dan komt Tokepi voor aandacht bij me op de bank, terwijl Monkey in de keuken op de vensterbank de straat inspecteert.

De volgende dag staan ze beiden onderaan de trap voor ik goed en wel binnen ben. Het zonnetje schijnt en met het naar binnen lopen rent Tokepi vooruit en rekt zich uit tegen de muur naast de schuifpui. Ze wil naar buiten en ook Monkey posteert zich naast die deur. Lekker de tuin in.

Cypers met witte kat onder de tuinstoelAls snel verdwijnen ze beide onder de begroeiing door naar de buurtuin. Ik blij dat ik nog geen eten heb gegeven. Maar mijn teleurstelling is ongegrond, want één voor één verschijnen ze vrijwel gelijk weer buikschuivend onder de tuinpoort door. Even krabbelen aan de schutting, lekker rollen over de bestrating, een plasje water is goed voor een slokje en bij de blauwe druifjes wordt van het groen geknabbeld. Klaar voor een nieuw rondje territorium, volgen er nog een paar van die surveillances buurtuin. Wanneer ik zelf naar binnen naar de keuken loop komt Tokepi met me mee. Dat is handig, ik geef haar vast wat eten terwijl de ander nog buiten blijft. Dan krijgen ze straks samen nog. Bij het weer binnen komen geef ik ze eerst buiten een flinke aaibeurt. Er zit een halve zandbak in hun vacht, die mag lekker buiten blijven.

Tevreden

EEN TEVREDEN BUURMEISJE

Saartje is sinds een jaartje ons nieuwe buurmeisje. Ze verkent graag de buurt en wanneer het mooier weer wordt zie ik haar overdag wat vaker in de tuin. Mijn eigen katten komen alleen in de tuin als het lekker genoeg wordt dat we daar ook zelf zitten. Nu het daar nog te fris voor is zien ze elkaar alleen door het raam.

Afgelopen weekend zorgde ik een paar dagen voor Saartje. ’s Nachts is ze binnen en komt ze ’s morgens met een blije purrrrt en mauw op me af gehuppeld zodra ze me ziet. Kopjes tegen m’n benen en ze laat me bijna struikelen wanneer ik met haar bordje loop. Na het ontbijt gaat ze graag de tuin in. Dat is ze zo gewend met de kinderen die er wonen.

In een stralend zonnetje laat ze zich bij hen in de tuin aaien en spelen we met één van de vele balletjes die er liggen. Dan klimt ze op de pergola en kan ik niet meer bij haar. Ze speurt de omgeving af en gaat dan de muur over naar mijn eigen tuin. Daar zit ze regelmatig op de vijverrand naar de visjes te kijken. Als ik thuis ben zie ik haar soms op het water een pets geven. En ook al sta ik stil reageert zij betrapt zodra ze mij (meestal met een eigen kat) ontdekt. Op mijn terrein geef ik haar nooit aandacht, want wil niet dat ze het in d’r koppie haalt om binnen te lopen als er met warmer weer een deur open staat. Opmerkelijk hoe goed ze dat door heeft.

Ligt ze op onze auto in de voortuin dan komt ze overeind maar gaat niet weg. Ligt ze op de auto van haar baasjes of bij haar eigen voordeur dan daagt ze me uit om te komen aaien. Uitgebreid rollen, rekken en gapen vergezeld van een scala aan geluidjes.

Nu het zonnetje bijna onder gaat is het tijd voor haar diner. Eerst hurk ik naast haar voor wat aaitjes en dan gaan we samen naar binnen. Heb inmiddels wel geleerd dat ook haar bordje kopjes krijgt, met een lancering brokjes tot gevolg, dus hou haar met mijn andere hand bezig wanneer ik het neerzet. Terwijl zij eet zit ik op de bank wat te lezen en al snel vleit ze zich tegen me aan voor meer aaitjes. Luid knorrend is ze een en al tevredenheid.

Zwartje wil kroelen

ALLES UIT DE KAST

Het is nog vroeg wanneer ik de tuinpoort open. Nog voordat ik met mijn fiets naar binnen loop hoor ik al een purrrt vanaf de tuintafel. Op de stapel tuinkussens ligt (of eigenlijk lag) Zwartje al op mij te wachten. Hij staat zich gelijk met een bolle rug tot in alle teentjes prinsheerlijk te rekken. Dan stapt hij met zijn voorpoten van de stapel om nu met een holle rug zijn voorpoten zo ver mogelijk naar mij uit te strekken. Eerst het linkerpoot en dan het rechterpoot komen even los van de tafel alsof hij snel even naar me zwaait. Nogmaals een purrrt en dan ben ik dichtbij genoeg om hem aan te raken. De aai over z’n bol draait hij zo dat ik automatisch wang en kin kan kroelen.

Vanaf het kistje wat aan de schutting hangt klinkt een volgende purr. Het is Tommie die ook om kroeltjes verlegen zit. Onder protest van Zwartje is nu Tommie aan de beurt. Gedrieën lopen we naar binnen. De lege bordjes van gisteren zet ik in de spoelbak en vul twee schone met een vismaaltje. Met zulk lekker weer besluit ik het buiten te geven. In de tuin zijn twee tredes naar een hoger deel. Daar zet ik de bordjes en ga zelf op de trede ervoor zitten. Terwijl er gegeten wordt kan ik beide aaien. Toch ingenieus hoe ze al smakkend dan ook het knormotortje door laten doorlopen. Tommie is als eerste klaar met eten. Onder de tuintafel wast hij zijn smoeltje en komt dan nog een paar aaitjes halen voor hij de tuin uit vertrekt.

Nu is ook Zwartje klaar en die geeft zichzelf op de tuintafel een uitgebreider wasbeurt. Wanneer ik met m’n mobieltje foto’s wil maken ben ik te dichtbij en leidt ik hem af. M’n handen worden gekopt. En wat er al op de foto’s staat is één en al beweging. Dat is een nadeel wanneer de kat je wat beter leert kennen. Een respectabele afstand is er niet meer bij. Haha!

Snel (want anders volgt hij mij naar binnen) ga ik binnen mijn fototoestel uit m’n tas halen, daarmee blijf ik ver genoeg bij hem vandaan zodat ie niet weer bij me kan. Ik pak een stoel bij de tafel vandaan en heb hem zo op een mooie hoogte in beeld. Nu ik te ver weg zit trekt Zwartje alles uit de kast om mij terug te lokken. Al purrend komt hij naar het voorste stukje van de tafel. Zodra hij ziet dat ik nog niet kom gooit hij zich plat op tafel met de buik uitnodigend naar boven. Volop naar mij knipogend rolt hij daar ondertussen purrend afgewisseld met een lief mauwtje. Begrijp ik het dan niet? Zie ik hem denken. Nog heel even geeft ie me een kans, maar dan is het klaar. Hij springt van tafel en gelijk op schoot. Okay okay!

Ik pak hem onder mijn arm en schuif de stoel weer terug. Nu krijgt hij beide handen en ik begraaf mijn gezicht in de vacht van zijn buik. Wanneer ik daarbij zachtjes uitadem gaat zijn geknor in een ’tweede versnelling’ en kronkelt hij weer een vers stukje buik voor. Dan neem ik even afstand om de losse haren van mijn mond te vegen en voel ik zijn natte neus hard langs mijn neus. Het is wel duidelijk dat hij geen genoegen neemt met iemand die alleen zijn bordje komt vullen. En zeg nou zelf, hij is ook veels te lief om gelijk weer bij weg te lopen.