Selecteer een pagina

Nooit meer

MIJN ALLERLIEFSTE BIBI

Nooit meer 2Nooit meer je goedemorgenpurr zodra je me ’s morgens zag.
Nooit meer je mekker dat ik je buik moest komen kroelen.
Nooit meer bij je bordje in de keuken wachtend op (meer) eten.
Nooit meer je tevreden gesnurk.
Nooit meer met mijn hele gezicht in je vacht.
Nooit meer in de vaatwasser klimmen om de restjes af te likken.
Nooit meer hangen aan en over mijn schouder.
Nooit meer zo jaloersmakend lekker slapen.
Nooit meer mijn dankbare fotomodel.
Nooit meer kusjes op je voorhoofd.

Een prachtige lilac Brits korthaar die in 2002 bij ons kwam wonen. Zo’n anderhalf jaar geleden was op de zetel springen ineens een probleem. Een bloedonderzoek wees uit dat een te traag werkende schildklier (zeer zeldzaam bij katten) uitval veroorzaakte. Hiervoor bestaat geen medicatie, maar prednison deed wonderen. Lopen ging wat instabiel en ook springen lukte niet zo goed meer. Een paar maanden later veroorzaakte een ongelukkige val kapotte kruisbanden. Een zware operatie met bijbehorende revalidatie was gezien haar leeftijd en conditie een slecht plan. Met pijnstillers en wat tijd werd toch de mobiliteit weer beter. Springen ging toen niet meer, ook vanwege flink artrose, maar met tuinkussens op de vloer en strategisch wat doosjes als trapje kon ze toch weer op alle lekkere plekjes liggen. Zelfs naast me op tafel waar ik achter de computer werkte. Ook zittend tussen mij en m’n toetsenbord hield ze uren vol. Met ondertussen veel knuffels en nog meer purrr!

Nooit meer 1Met het verstrijken van de maanden zag ik het weliswaar langzaam toch steeds een beetje minder worden. Ze sliep meer en ook de verzorging van haar vacht behoefde wat hulp. En ineens was daar die laatste dag dat haar koppie nog wel wilde, maar het lijf zo duidelijk niet meer. Ergens ben ik opgelucht dat het zo snel zo duidelijk was en lijden haar bespaard is gebleven. Al had ik haar persoonlijk liefst nog jaren bij me gehad, weet ik ook dat ruim 16 jaar voor een raskat al heel erg oud is. We hebben samen met de andere katten een hele fijne tijd gehad.

Mijn dagen zullen nooit meer hetzelfde zijn. Zo’n groot, altijd bescheiden aanwezig, deel van mijn leven. Ik hoop haar in mijn dromen nog oneindig veel te knuffelen!

Papieren tasje

Het papieren tasje is Bibi’s favoriet

Bibi in papieren tasje op de bankIedereen weet dat katten er van houden om in een doosje te kruipen. En als je bezoek een tas bij zich heeft duurt het ook niet lang voor de kat daar in kruipt. Maar sinds de gratis plastic tasjes zijn afgeschaft is daar ineens het milieuvriendelijke papieren tasje voor in de plaats gekomen. Meestal maar voor eenmalig gebruik, omdat zo’n tasje snel scheurt wanneer je iets zwaarders wilt vervoeren en als het regent heeft zo’n tasje al helemaal geen zin.

 Het net geleegde papieren tasje staat nog rechtop op tafel en Bibi springt er meteen in. Liggen past niet, ze is te groot om languit op de bodem te passen. Maar zittend beschouwd ze het als een troon. Trots zit ze de volgende 10 minuten knorrend in haar tasje. Het tasje plat leggen is echter ideaal. Liefst op een zachtere ondergrond zoals bijvoorbeeld de bank.

Het papier is stijf en ze kan zo het tasje inlopen. Dan is het een kwestie van lekker krakend haar draai vinden en is ze voor uren in dromenland in haar nieuwe nestje. Hoewel het tasje niet strak om haar heen zit wordt het soms toch te warm, zoals afgelopen week. Dan verplaatst ze zich naar de koude vloer om even later toch weer in het tasje te kruipen.

Bibi in papieren tasje op de bank_V5R3311a-web

Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor de andere katten haar plekje in willen pikken. Vooralsnog doet ze ongeveer een week met zo’n tasje voor het stuk raakt en ze weer een ‘verse’ krijgt.

Binnenkat

Bibi een binnenkat in bedDe kat is van nature een jager, maar hoeft al jaren (net als de mens) niet meer op die manier voor z’n eten te zorgen. Wel hoort dit gedrag nog bij de opvoeding. Maar wie kent het niet dat een buitenkat dat vogeltje of muisje trots thuis komt brengen en helemaal geen aanstalten maakt het op te eten. Zolang er nog beweging in de prooi zit spelen ze er nog mee, maar eenmaal levenloos verliest de kat z’n interesse. Dus voor een prooi of eten naar buiten is niet meer nodig. Voor de energie is er wel behoefte aan dit gedrag. Dat kan echter heel makkelijk op andere manieren ook als binnenkat.

Uit zichzelf gaan ze zeker 1x per dag aan het rennen. Hier in huis is dat als ze naar de bak geweest zijn, in volle vaart de trap op en af of spontaan een soort van tikkertje met elkaar. Liefst ergens op, overheen of tussendoor. Daarnaast houden ze van aandacht en zijn er zoveel leuke speeltjes te koop (of te vinden, een propje zilverpapier, een rozenbottel van een struik en ’s winters bv een eikeltje) waarmee je samen met je kat kunt spelen. Je kat laat je vaak goed weten wanneer het tijd is voor zulk soort aandacht.

Lekker in het zonnetje slapen kan achter glas minstens zo lekker, immers geen buurtkatten of -kinderen die ze dan uit hun slaap houden. Voor als het zonnetje niet schijnt is een plekje waar ze ‘in’ kunnen liggen erg prettig. Zoals ’t doosje uit de supermarkt of een zachte Bibi een binnenkat gebruikt de krabpaalkattenmand op een rustig (warm) plekje in huis. Ook liggen ze graag hoog zoals bovenop de kast.

Behalve rennen spelen en slapen is er ook de behoefte het territorium af te bakenen. Om je meubels te beschermen tegen hun nageltjes zul je iets anders aantrekkelijkers moeten bieden. Een krabpaal of -plank is daar een prima oplossing voor. Zorg dat zo’n plank goed vast zit, want als ie meebeweegt zoeken ze zelf een alternatief. Sommige katten willen het liefst horizontaal krabben en nemen dan graag de deurmat. Wil je dat niet kijk dan eens bij de dierenwinkel voor oplossingen.

Al het benodigde van buiten kun je binnen dus ook bieden, waardoor gevaren zoals verkeer, vergiftiging & besmetting, diefstal of mishandeling geen zorg meer zijn. Niet dat er binnen geen gevaren zijn (kantelramen, gasfornuis, slaapplekje in de wasdroger) maar daar ben je allemaal zelf bij om je kat te beschermen.

Bibi

IMG_101-0187a webEen kat met een duidelijke wil en eigenlijk altijd zin in ‘wat-anders-als-brokjes’. Ze zal niks stelen van het aanrecht of van je bord, maar als het tijd is voor zachtvoer dan moeten andere katten niet denken dat ze een pauze kunnen inlassen. Bibi zal als een stofzuiger alles opeten zodra de ander omdraait. En ondanks dat er altijd brokjes beschikbaar zijn posteert zij zich naast dat bordje zodra je aanstalten maakt om iets in de keuken te gaan doen. Ze zit daar zeker niet in de weg (ook niet als er gekookt wordt) en zal ook nooit zeuren, maar dat indringende aankijken heeft wel erg veel weg van hypnotiseren.

Verder houdt ze van warmte en weet feilloos op welk plekje in huis ze moet zijn als de zon schijnt. Zodra ’s avonds of op een koude zondagmiddag de houtkachel wordt gestookt dan is dat the place to be. Eenmaal ‘doorbakken’ ploft ze met een diepe zucht languit op de koude vloer om even later weer opnieuw te beginnen.

Wat betreft dat eigen willetje doet ze gewoon niet mee als een ander (mens of dier) initiatief neemt. Ze geeft zich beslist niet over als jij wil kroelen en zij wil slapen, terwijl ze enorm van kroelen houdt, blijft dan toch zelfs dat knormotortje uit en doet ze net of jij er niet bent. Ook sluipt ze razendsnel in de kast en houdt zich dan stil als je haar kwijt bent.

Luieren kan ze als de beste, mijn eigenwijze hongerlap.

Fijn gezelschap!

_V5R4794a webAls dochter van 2 dierenartsen waren er altijd dieren om ons heen. Met mijn vader ging ik mee naar de boerderijen. Daar waren niet alleen koeien en schapen, er liepen meestal ook katten, die hadden op mij een magnetische werking. Ik probeerde ze altijd te lokken of aan te raken en soms lukte het ze ook echt te aaien. Thuis in de praktijk was er af en toe een keizersnede dan mocht ik helpen met het droogwrijven van de kittens. Ook onze eigen huiskat beviel van een nestje en met die vier kittens is er heel wat afgeknuffeld.

Eenmaal op mijzelf mocht de kat meeverhuizen en nam ik er voor de gezelligheid een _V5R4497a webtweede bij. Ik speelde voor portier elke keer als ze in of uit wilden. Als ik tegen etenstijd wat later thuis was dan werd er bij de buren maar vast een gekookte aardappel ‘gestolen’. ’s Avonds thuis was ik dan de rest van de avond schoot en aaimachine. Kleine knagers (hamsters, konijnen, gerbils, enz.) en dwergara’s woonden er in die jaren ook verschillende bij ons. Mijn eerste eigen kat is 16 jaar geworden, kreeg een toeval en knapte daar eigenlijk niet meer van op. Na verloop van tijd dat ze er niet meer was wilde ik er toch weer eentje bij. Niet wetende dat de asielkat die ik uitzocht kattenaids had dacht ik weer jaren zonder zulk verdriet verder te kunnen. Helaas werd ze al na twee jaar té ziek._V5R8064a web

Hoe lief boerderijkatjes en poezen uit het asiel ook zijn, zoiets wil ik niet meer meemaken. De volgende werd een raskat (die zijn getest), stond op marktplaats. Ik kwam thuis met twee afgedankte Britse korthaar poezen, want ach die andere wilden ze eigenlijk ook niet houden. Nu vanaf eind 2002 bij ons snap ik het nog steeds niet, ze zijn waanzinnig lief, superzindelijk en enorm gehoorzaam. Sinds 2008 is er nog een Brits kereltje (ook een tweedehandsje) bij gekomen en ook die is geweldig.

Katten zijn gewoon de meest fantastische wezens!