BRUTAAL VRIJPOSTIG GEDRAG

Dexter zijn moeder is een Bengaal en heeft hem heel wat van die eigenschappen meegegeven. Het is een grote kater met waanzinnig veel energie. Wanneer ik van terras naar keuken loop dan komt ie als ik er bijna ben met een vaartje over de meubels mij voorbij sjezen. Deelt een tikkie uit en racet weer terug. Soms krijg ik in één loop wel drie keer een tikkie. En ook al loop ik een paar keer heen en weer hij blijft sprinten. Overigens niet omdat hij eten zou willen, maar gewoon omdat hij graag om je heen is. Beetje vrijpostig is ie wel … krijg niet alleen tikkies tegen arm en been maar net zo makkelijk tegen m’n billen, zelfs met twee poten tegelijk.

Hij heeft boven zijn eigen kamer met een mandje speelgoed. Variërend van veertjes, tunnels en muisjes tot een simpel afgedankte (of zal ie ‘m ingepikt hebben) kluwen wol. Iedere dag heeft hij bij mijn binnenkomst een nieuwe hindernisbaan opgeworpen, met de trap als grootste uitdaging. En ook wanneer ik alles weer bij elkaar scharrel, krijg ik tikjes en daagt ie me uit. Wanneer ik op een ochtend, nadat hij (waarschijnlijk uren) heeft geslapen, op de vloer lig om met hem te spelen wordt ik omgedoopt tot springplank of levende trampoline. Oef, ja hij is een gróóóte kater. Ik krijg net tijd om lucht te happen en incasseer de volgende jump. ‘Dit is leuk!’: zie ik hem denken dus zit ik heel snel weer rechtop.

Na een dosis menselijke aandacht gaat hij graag naar buiten. Snel een kriebel tussen zijn tenen weglikken en dan naar de dijk die achter het huizenblok naar weilanden leidt. Ik was al gewaarschuwd dat ie soms kikkertjes thuis brengt en dan gezellig meeloopt wanneer de baas die weer terug gaat plonzen. Onderweg naar de weilanden doet hij nog even neusje-neusje met buurpoes. Ik zag ze eerder ook al eens stereo-plassen in hetzelfde perkje, ze zijn duidelijk vriendjes. Het sluisje is zijn favoriete stek, veel insecten zo dicht bij het water en dus ook kikkertjes om te vangen en vogeltjes om naar te kijken. Hij vermaakt zich daar wel.

Wanneer ik hem ’s avonds roep is ie altijd binnen vijf minuten thuis. Één keertje niet, toen ging ik kijken en zat hij bij het sluisje. Een andere kat zat voor het sluisje het pad te blokkeren, hij durfde er blijkbaar niet langs. Gekke kat, hij is zoveel groter dan al die andere ‘huis’katjes. Toen hij mét mij wel durfde deed die ander ook gewoon vriendelijk. Raar hoor!

Weer binnen is het blijkbaar tijd voor compensatie en is ie na wat kroelen weer net zo vrijpostig als ’s morgens. Geeft niks ik ga gewoon zitten en onder luid geknor neemt hij op de leuning plaats strak tegen mij aan. Dan is het tijd om te gaan, ik zet een voet op de onderste traptrede en hij is alweer boven. Zo kan ik veilig in mijn eentje naar buiten gaan. Dag Dexter, morgen speel ik weer mee.