EEN GEZELLIGE PRATER
Maak kennis met Blackie. Een gezellige bejaarde kater die graag mensen in de buurt heeft, maar nog liever dat die mensen hem ook wat te eten geven. In eerste instantie kruipt hij weg voor mensen die hij niet kent. En nu denk je misschien bij het zien van zijn foto dat hij onder een stoffige kast was weggekropen. Maar nee hoor, Blackie heeft aan de voorkant en in zijn gezichtje verdwaalde witte haren. Het ziet er grappig uit, alsof hij net uit een sneeuwbui komt.
Zoals gebruikelijk komt hij mij blêrend tegemoet. Nee, dat is geen mauwen meer hij laat merken dat ie echt te lang alleen was. In de gang mag ik hem nog niet aanraken, want hij gaat op een drafje voor naar de keuken, naar zijn bordje. Leeg natuurlijk! En hij vertelt op volle sterkte dat er wat aan gedaan moet worden. Tuurlijk Blackie daar kom ik immers voor. Hij krijgt druppels tegen benauwdheid en vindt het geen bezwaar als dat over zijn eten zit. Het bordje vullen duurt daardoor wat langer en hij rekt, strekt en graait in ongeduld tegen de keukenkastjes, maar springt niet op het aanrecht. Het liefst zou hij met zo groot mogelijke happen alles ineens naar binnen werken. De baasjes hebben daarom een ‘slimme’ voerbak met een bodem die vanuit de rand gedeeltelijk omhoog bolt. Zo ontstaan er een soort vakjes waar hij het eten uit moet lebberen en likken. Dat kost wat meer moeite en kan hij dus niet lopen schrokken.
Ik ben de keuken al uit gegaan en hij komt nu op de vloer dicht naast me zitten wassen. Een wasje van niks hooguit nog wat etensrestjes hopen te vinden. We spelen even met een krantenprop en als een volleerd profspeler balt hij de prop de hele kamer door. Dan ligt de prop aan mijn voeten en is het mijn beurt. Met een boog gooi ik de prop naar de gang, Blackie spurt er heen en ballend weer naar mij terug. Dat doen we drie keer voor hij languit op de grond ploft.
Waarschijnlijk slaapt hij bij zijn baasjes op bed, dat is de volgende halte. Luid knorrend laat hij zich op het voeteneinde aan alle kanten aaien. Zijn vacht is glanzend en zacht, maar meer naar zijn staart lukt het deze meneer van 17 jaar toch niet zo goed meer de boel te onderhouden. Vanavond maar eens een kam en borstel meenemen, hopelijk vindt hij dat lekker want vervilten van de vacht kunnen we beter voor zijn.
Dag Blackie, vanavond kom ik je gezellige geklets weer aanhoren.