SAMENSPANNENDE TACKELAARS
Steeds wanneer ik de sleutel in het slot steek, komen de heren in volle vaart de trap af gebuiteld. Als ik er ben mogen ze ook naar buiten. Al hebben ze daar niet direct behoefte aan. Aangezien er nog wat brokjes in de bordjes liggen, is dit duidelijk een gevalletje aandacht. Het beste kan ik aan tafel of op de bank gaan zitten, want dan komen ze bij me om geaaid te worden. Eerst de klusjes aflopen hebben ze me afgeleerd, ze laten me geheid struikelen zoals ze dan in de weg kunnen lopen. Het lijkt wel een afspraak tussen die twee. ‘Als ze niet gelijk gaat zitten dan tackelen we haar!’
De kleinere Fabian ligt graag als een baby in mijn armen. Eventjes maar, want het is een enorme woelwater. Hij sjeest alweer naar het raam waar hij tikkertje speelt met de dansende vliegjes buiten. Mooie kans voor de iets oudere Philip om mijn aandacht op te eisen. Op schoot vindt hij niks, al komt hij graag op ooghoogte.
Vanaf de bankleuning of op de tafel is hij enorm spraakzaam en krijgt ie een lekkere aaibeurt. Dan kan ik veilig de bordjes gaan vullen en het water verversen. Zodra de kraan open gaat zijn ze in een mum op het aanrecht en verdringen elkaar bij de waterstraal. Na een minuutje sluit ik de kraan en schuif de buitendeur open. De zon schijnt en al snel rollen ze languit over de tuintegels. Buiten in de zon met zoveel vliegjes is de energie van Fabian onstuitbaar. Hij vangt en speelt met de ‘zoemertjes’ om ze dan vervolgens op te eten en weer door te gaan naar een volgende. Philip zoekt een hoge plek en overziet het allemaal. Ook in de tuin van de buren zijn interessante geluiden.
Na een half uurtje wil ik ze weer binnen roepen … tja, het weer is te lekker en ze wandelen voor mijn neus zo de tuin uit. Ach het is ook lekker voor ze en ik besluit dat ik over een paar uurtjes portier kom spelen. Bij terugkomst zitten ze in de tuin al te wachten. Voor de deur voldoende is open geschoven graaien hun pootjes al naar binnen. Haha! Ze hebben honger, want vanmorgen was buiten aantrekkelijker dan eten.
Volgende keer probeer ik ’s om zonder geluid te maken binnen te komen.